Maria Callas - O mio babbino caro - Gianni Schicci - Giacomo Puccini

SEE YOU LIZ ...

H Ελίζαμπεθ Τέιλορ πέθανε σήμερα το πρωί στο Λος Άντζελες. Η διάσημη ηθοποιός τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν στην κλινική «Cedars-Sinai Medical Center», καθώς έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια. Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της εποχής της ενώ έχει κερδίσει δύο φορές βραβείο Όσκαρ για τις ταινίες «Butterfield 8» και «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;»

Η κηδεία της θα γίνει στο Westwood Village Memorial Park του Λος Άντζελες, όπου έχουν κηδευτεί αρκετοί διάσημοι καλλιτέχνες, όπως η Μέριλιν Μονρόε και ο Τρούμαν Καπότε.

ΠΗΓΗ:WWW.YUPI.GR

Eric Clapton - Tears In Heaven (Official Video)

THE LOGICAL SONG - By Roger Hodgson (SUPERTRAMP)

Is this… a man’s world?

  

Από τη Θεανώ Καρούτα

Σκηνή πρώτη:

Στέκεται απέναντι σου στο μπαρ, τον έχεις δει εδώ και αρκετή ώρα, κάποια στιγμή σε ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος. Η έμφυτη γυναικεία φιλαρέσκειά σου ικανοποιείται, εκπληρώνοντας το σκοπό της ύπαρξής της. Ξαφνικά αποκτάς «αέρα», νιώθεις επιθυμητή, γίνεσαι πιο κοινωνική, πρόσχαρη, διασκεδάζεις πολύ και το φλερτ με τα μάτια φυσικά συνεχίζεται. Το ηθικό σου έχει πιάσει ταβάνι μπροστά στην πιθανότητα η έξοδος σου να εξελιχθεί σε ένα πολλά υποσχόμενο και ενδιαφέρον βράδυ. Παρ’ όλο που αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, θα πρέπει να περάσεις αρκετούς σκοπέλους προτού αφήσεις τη φαντασία σου να ζωγραφίσει ρομαντικά ηλιοβασιλέματα ως φόντο στα τρυφερά φιλιά σας. Η οπτική επαφή, πόσο μάλλον όταν τα βλέμματα είναι εύγλωτα, είναι ένα καλό πρώτο βήμα. Τι γίνεται όμως όταν η νύχτα προχωράει και ο ενδυνάμει «καλός» σου αρκείται μόνο σε αυτά;

Σκηνή δεύτερη:

Το εργασιακό περιβάλλον ορισμένες φορές, κάθε άλλο παρά φιλικό μπορεί να αποδειχθεί για μια γυναίκα. Εσύ βέβαια, βγαίνοντας στο στίβο της εργασίας, έχεις αποφασίσει ότι όλα αυτά τα εμπόδια θα αποτελέσουν το βούτυρο στο ψωμί της επιτυχίας σου. Με ατσαλωμένα νεύρα και γερό στομάχι προβάλεις καθημερινά με επιτυχία την εικόνα της δυνατής, με αυτοπεποίθηση και ιδέες εργαζόμενης. Και κάποια στιγμή κάπου ανάμεσα στα briefings, τα ραντεβού, τους φακέλους και τα χαρτιά, παρατηρείς εκείνον. Ο συνάδελφος από το διπλανό γραφείο που ποτέ δεν είχες το χρόνο να γνωρίσεις λίγο καλύτερα. Κι όμως, τώρα που το σκέφτεσαι σχεδόν πάντα σε παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή όσο εσύ αναλύεις το projectπου έχεις αναλάβει. Κάποτε μάλιστα σου χαμογέλασε ενθαρρυντικά όταν φλέρταρες έντονα με τις αμφιβολίες των υπολοίπων. Τοσενάριο θα μπορούσε να προχωρήσει ιδανικά με μερικά ραντεβού, πολύωρες συζητήσεις για τα κοινά σας ενδιαφέροντα και σχέδια για ζουμπουρλούδικα μωρά που θα έρθουν να ολοκληρώσουν την ευτυχία σας. Κι όμως, το παρόν αρνείται να σε εγκαταλείψει στα χέρια του φανταστικού σου μέλλοντος κι ο συνάδελφος μένει πάντα στα χαμόγελα και τις δειλές φιλοφρονήσεις.

Σκηνή τρίτη:

Επιστρέφεις στο σπίτι μετά από την πρωινή γυμναστική σου κάνοντας και τις πρώτες δουλειές της ημέρας. Με τη φόρμα σου, τα κατακόκκινα μάγουλα σου, τα ατημέλητα μαλλιά. Δεν είναι ακριβώς η στιγμή που νιώθεις sexy, όμως αυτή η δυναμική και η υγεία που κάνουν το πρόσωπό σου να ακτινοβολεί μπορούν, ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις, να αποδειχτούν ιδιαίτερα αποτελεσματικές και ελκυστικές για το άλλο φύλο. Μπορεί να είναι ο ανθοπώλης της γειτονιάς σου, μπορεί να είναι ο φούρναρης ή απλά ο γείτονας που συναντάς πάντα τυχαία στο καθαριστήριο ή στο μανάβικο της γωνίας. Σου χαμογελάει, προσπαθεί να πιάσει κουβέντα καθώς εσύ κεραυνοβολείς με το βλέμμα το παιδί που δεν διαλέγει τα σωστά λαχανικά. Όταν ολοκληρώνεις τα ψώνια σου, και τον ενδελεχή έλεγχο μέχρι και της τελευταίας πιπεριάς, του εξηγείς με χαμόγελο πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις τι θέλεις και πώς να το διεκδικήσεις. Έχεις αποφασίσει τι σε ικανοποιεί και δεν θα αρκεστείς σε τίποτα λιγότερο. Είναι αναμφίβολα μια ικανοποιητική πρώτη συζήτηση, η οποία μέσα στο μυαλό σου συνεχίζεται με τον υποψήφιο να ζητάει το τηλέφωνό σου λέγοντας πόσο θα ήθελε να τα ξαναπείτε, ίσως σε ένα ραντεβού για καφέ ή φαγητό. Κι όμως, εκείνος ανατρέπει εντελώς τα σχέδια σου. Σου χαμογελάει, κάπως αμήχανα ίσως, σου λέει ότι συμφωνεί μαζί σου και σου εύχεται να έχεις μια όμορφη μέρα αφήνοντας σε με τα ζαρζαβατικά στο χέρι.

Τέτοιες σκηνές έχουμε σίγουρα ζήσει όλες. Πολλές φορές τόσο συχνά επαναλαμβανόμενες που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποιο νοσηρό σχέδιο καταστρώνει το σύμπαν πίσω από την πλάτη μας. Είναι ακριβώς αυτές οι περιπτώσεις που μας οδηγούν να αναφωνούμε με σιγουριά και απογοήτευση ότι οι άντρες δεν υπάρχουν πια. Και δυστυχώς όχι επειδή τους πάτησε το τραίνο ή κάποιο άλλο μέσο σταθερής ή μη τροχιάς, δεδομένου ότι τις μισές μέρες του μήνα απεργούν. Οπότε ο άτιμος ο νόμος των πιθανοτήτων μας κάνει να καταλήγουμε σε άλλα συμπεράσματα, κάπως πιο αποκαρδιωτικά.

Απογοητευόμαστε και εκνευριζόμαστε που δεν μπορούμε να βρούμε το σωστό κερασάκι για να στολίσει την τούρτα της ζωής μας. Και αντιμετωπίζουμε την κατάσταση σαν κοσμική αδικία διερωτώμενες γιατί τώρα; Τώρα που βάλαμε τη ζωή μας σε μια τάξη. Τώρα που γίναμε ακομπλεξάριστες, δυναμικές και ανεξάρτητες. Που στεκόμαστε ευθυτενείς πάνω στα Louboutinμας κάνοντας φιλόδοξες προσπάθειες να τελειοποιήσουμε τις ζωές μας. Προφανώς κάτι πήγε στραβά με τοGPSτης ζωής μας και χάσαμε τη σωστή στροφή. Μόνο που η βλάβη δεν είναι μέσα στην εγγύηση…

Τι είναι αυτό λοιπόν που δεν δουλεύει σωστά στην τόσο απόλυτα προγραμματισμένη ζωή μας; Φταίνε οι άντρες; Είναι όντως είδος υπό εξαφάνιση;

Κι αν δεν εξαφανίστηκαν, αλλά έκαναν λίγο πίσω προκειμένου να μας δώσουν χρόνο να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στα δεδομένα της σημερινής κοινωνίας; Φυσικά και η γυναίκα που εκπέμπει δυναμισμό και αυτοπεποίθηση είναι επιθυμητή, τραβάει τα βλέμματα και την προσοχή των αντρών. Κανένας δεν είναι τόσο στενόμυαλος ώστε να κατηγορήσει τη γυναικεία χειραφέτηση και την ανεξαρτησία. Και απολύτως κανένας δε θα ήθελε μια γυναίκα κρεμασμένη επάνω του χωρίς πρωτοβουλίες και προσωπικότητα. Μήπως όμως και εμείς, χάσαμε λίγο το μπούσουλα ψάχνοντας την πολυπραγμοσύνη, που καταλήξαμε να δείχνουμε πιο αυτάρκεις από ότι πραγματικά είμαστε; Μήπως έχουμε ξεχάσει ότι η συντροφικότητα και η αγάπη που θα μοιραστούμε με έναν άντρα, δεν είναι το κερασάκι αλλά η τούρτα της ζωής μας. Η καριέρα, η επιτυχία, η οικονομική ευμάρεια, είναι αυτά που θα τη στολίσουν ,θα την κάνουν πιο γεμάτη και πιο ενδιαφέρουσα.

Οι άντρες δε μας προσεγγίζουν γιατί φοβούνται υποσυνείδητα πως όλα όσα θαυμάζουν στην προσωπικότητά μας, θα μετατραπούν σε φοβερά μειονεκτήματα αν στραφούν εναντίον τους. Η ανεξαρτησία σε εμάς τους γοητεύει, τους επιτρέπει να νιώθουν ελεύθεροι, ότι δεν θα τους εγκλωβίσουμε μέσα στο εγώ μας. Όταν όμως αυτή η ανεξαρτησία μπει σε μεγαλύτερη δόση μέσα στη σχέση, τότε εύκολα μπορεί να γίνει: «Θα μπορούσες να μου είσαι και περιττός, τα καταφέρνω μια χαρά και μόνη μου!». Σε κανέναν δεν αρέσει αυτό το συναίσθημα, πόσο μάλλον αν προέρχεται από το σύντροφό του. Ο δυναμισμός μας τους ελκύει, αισθάνονται πιο όμορφα δίπλα σε μια γυναίκα που τους δείχνει ότι μπορούν να μοιραστούν μαζί της καταστάσεις έντασης, αδρεναλίνης. Η γραμμή που διαχωρίζει τον δυναμισμό από τον ευνουχισμό των πρωτοβουλιών του όμως είναι λεπτή και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικές να μη την περάσουμε. Οι άντρες νιώθουν άνετα με μια γυναίκα που δεν κουβαλάει πάντα μαζί της τους «μη μου άπτου» τρόπους της, όμως το να γίνουμε σαν τους κολλητούς του επειδή τόσο πολύ παλέψαμε για την εξάλειψη των σεξιστικών συμπεριφορών, θα διώξει και το παραμικρό ίχνος σεξουαλικότητας και ερωτισμού που βγάζουμε από μέσα του.

Άρα μάλλον τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι νομίζουμε. Η υπερβολική ανάλυση και ο λίγος ουσιαστικός χρόνος που διαθέτουμε πλέον όλοι στις σχέσεις μας είναι μάλλον ο πραγματικός εχθρός. Οι άντρες είναι πολύ πιο απλοί μηχανισμοί από εμάς. Θέλουν να νιώθουν δυνατότεροι γιατί έτσι μπορούν να μας προστατεύουν και αυτό δεν απειλεί καθόλου την ισχύ του χαρακτήρα μας. Θέλουν να μας ανοίγουν την πόρτα του αυτοκινήτου αλλά παράλληλα να τους αφήνουμε και κάποτε κάποτε να έχουν την τελευταία λέξη. Χαίρονται να παίρνουμε πρωτοβουλίες χωρίς όμως να τους εκμηδενίζουμε κάθε ιδέα που θα σκεφτούν. Και τέλος, θα τους αρέσει πολύ να βάλουμε τις φόρμες μας και να πάμε μαζί να δούμε την ομάδα τους χωρίς γκρίνιες- αν χάσουν εννοείται ότι δε ρωτάμε πως και γιατί και δεν κάνουμε αντίλογο. Αλλά θα τους αρέσει ακόμα περισσότερο αν τους υποδεχτούμε στο σπίτι μετά το ματς για να τους μαγειρέψουμε το αγαπημένο τους φαγητό φορώντας κάτι θηλυκό και sexy… Στο κάτω κάτω οι άντρες παραμένουν παιδιά για πολλά χρόνια και δεν είναι κακό που και που να τους κακομαθαίνουμε. Είναι σίγουρο ότι θα μας το ανταποδώσουν!

Ταραμά ένα μήνα μετά

γράφει ο Χρήστος Γ. Κτενάς

Αυτή η ταγκίλα, η μυρωδιά από το πεθαμένο αυγό ψαριού, απλωμένου πάνω στην ξεραμένη λαγάνα μια εβδομάδας με τρελαίνει. Σε συνδυασμό με κάτι ξεχασμένες ελίτσες και όσα ψίχουλα χαλβά έχουν απομείνει μου δίνουν το δικαίωμα να πετάω αετό ακόμη και να περνώ μια Καθαρή Δευτέρα μακράς διαρκείας. Κάτι σαν τα γάλατα μακράς παστερίωσης, τα κορακίσια μαλλιά του Πασχάλη, τον Χατζηνικολάου στην οθόνη, τα κατεψυγμένα καλαμαράκια στο Φάληρο.

Εικόνες όλες αδιατάρακτες, σταθερές, στιβαρές, θεμέλια μιας Ελλάδας που δεν αλλάζει, δεν μπορεί να αλλάξει, παρά τα κοινά δαιμόνια και μνημόνια.

Την ταραμοσαλάτα την τρώμε μια φορά τον χρόνο, κι όμως εγώ την καταναλώνω ένα μήνα, ανακατεύοντας ξανά και ξανά τα συστατικά της: λάδι, λεμόνι, ψίχα ψωμιού, ταραμά, αλάτι, πιπέρι. Είναι όλα απλά, φτηνά και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας πηχτός ροζ πολτός. Μια ροζ ψαροτσιχλόφουσκα δηλαδή, ένα ψέμα που το τρώμε με χαρά, ένα ψέμα που γιορτάζουμε ξανά και ξανά, άρα μια Ελλάδα απλωμένη στο ψωμί, πηχτή, παχιά και λιπαρή και φυσικά ακατάβλητη στο χρόνο.