«ΑΝΟΙΞΗ»

  

 

«Έρχεται η άνοιξη. 

Το παιχνίδι των φίλων ανανεώνεται 

Οι εραστές ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλο. 

Ένα χάδι γλυκό από το χέρι του αγαπημένου 

Κάνει του κοριτσιού το στήθος να πονάει. 

Η ματιά της που γλιστράει και φεύγει τον κυριεύει. 

Μέσα σε νέο φως/ φαντάζει για τους εραστές το τοπίο της άνοιξης…». 

« Ποτέ τόσο πολύ δε σε είχα αγαπήσει, καρδιά μου 

Όσο τότε που σ’ άφησα κείνο το απογευματινό. 

Το δάσος με κατάπιε, το μπλαβί του δάσους, καρδιά μου 

Που πάνω του στα δυτικά κρέμονταν κιόλας τα χλωμά αστέρια. 

Δε γέλασα και λίγο, κάθε άλλο, καρδιά μου 

 

Γιατί σε σύγκρουση ήρθα παίζοντας με τη σκοτεινιασμένη μοίρα- 

Στο μεταξύ αργοσβήναν κιόλας πίσω μου τα πρόσωπα 

Μέσα στο δειλινό το μπλε του δάσους. 

Όλα ήταν όμορφα ετούτο το μοναδικό απογεματινό, καρδιά μου 

Όσο δεν ήταν ποτέ κι ούτε ποτέ θα γίνουν… 

  ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ