ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Από την Άσπα Γιαννουλάτου

Πηγή:  http://www.creatures.gr/

   Ένα ξεχωριστό πλάσμα μου ζήτησε πολλές φορές να γράψω. Και εγώ ξεκίνησα πολλές φορές να γράφω διάφορα – σε λίγες μέρες που θα έχω πολύ ελεύθερο χρόνο θα τα τελειώσω.... Οι περιστάσεις με έκαναν συνεχώς να γράφω και κάτι διαφορετικό. Κάθε μέρα τα πράγματα χειροτέρευαν και η επικαιρότητα ξεπερνούσε τις σκέψεις μου. Σε τι χώρα ζούμε σκεφτόμουνα. Ποιο είναι το μέλλον της γενιάς μου;Μέχρι λοιπόν να συγκροτήσω και πάλι τις σκέψεις μου σκέφτηκα ότι το πιο ευχάριστο είναι να γράψω κάτι με αφορμή αυτό το υπέροχο πλάσμα και την υπέροχη προσπάθεια του ιδίου και των φίλων του. Ας είναι μια φορά στο επίκεντρο η γενιά μας.

Ένα πλάσμα , λοιπόν, που κάνει μια καινούρια αρχή. Ένα πλάσμα καλοσυνάτο, ευγενικό , έξυπνο, εργατικό, τίμιο και ηθικό. Με χιούμορ κοφτερό και θετική ενέργεια σε σημείο απελπιστικο!!!! Άλλωστε όλοι έχουν καλή καρδιά κατά βάθος , μην το ξεχνάμε αυτό....

Θέλει θάρρος στις μέρες μας να ξεκινήσεις κάτι καινούριο. Εδώ που φτάσαμε θέλει θάρρος να είσαι νέος. Αναρωτιέμαι που θα καταλήξουμε. Μη μου πεις ότι πάλι σκέφτομαι αρνητικά. Οι παππούδες μας πέρασαν πολέμους, φτώχια και κακουχίες. Οι γονείς μας δούλεψαν και τα κατάφεραν. Είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τους. Μας σπούδασαν. Γίναμε «επιστήμονες». Πτυχία , γλώσσες, γνώσεις πολλές έχουμε στη φαρέτρα μας. Μόνο που δεν έχουμε αύριο.

Το ΔΝΤ ήρθε, το ταμείο των γονιών τέλειωσε.

Δεν φταίει φυσικά η χώρα μας, δυστυχώς την κατοικούν άνθρωποι που γαλουχήθηκαν στις πελατειακές σχέσεις – με ότι αυτό συνεπάγεται. Κάλα φάγανε, καλά ήπιανε αυτοί που όρισαν την τύχη μας με την δική μας ανοχή και δυστυχώς ήρθε η ώρα να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό. Έναν λογαριασμό με πολλά μηδενικά.

Βαρύ το τίμημα. Και δε δέχομαι ότι φταίμε εμείς οι νέοι. Δε δέχομαι ότι δεν προσπαθούμε, ότι δε δουλεύουμε, ότι δεν ονειρευόμαστε. Καθημερινά βλέπω νέους ανθρώπους που δουλεύουν όλη μέρα σε μία και δύο δουλειές και προσπαθούν να επιβιώσουν. Με κόπο και πολύ προσπάθεια προσπαθούμε να βρούμε τον δρόμο μας, να χτίσουμε κάτι. Χτίζεις όμως πάνω σε αποκαίδια;

Λέξεις όπως οικογένεια , επαγγελατική αποκατάσταση, διασκέδαση εκλίπουν σιγά σιγά από το λεξιλόγιο της γενιάς μας. Όχι γιατί δε θέλουμε. Μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε.

Έχω καταλήξει ότι τελικά ο Έλληνας είναι «θρήσκος». Τι εννοώ; Ότι πιστεύουμε ότι επειδή είμαστε πολύ ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι στο τέλος κάτι θα γίνει και θα σωθούμε... Εγώ πιστεύω ότι ο «Θεός» δεν ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με τους Έλληνες και ότι έχει στο νου του και τους άλλους δισεκατομμύρια ανθρώπους που κατοικούν τον πλανήτη μας και καλά θα κάνουμε να βγούμε από την εσωστρέφεια και τον ωχαδερφισμό που μας διακρίνει. Αυτοί που έφταιξαν ας πληρώσουν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα εγκληματικά λάθη. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Ότι προλάβουμε. Ας σώσουμε την αξιοπρέπεια μας. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Ας ξεκουνηθούμε επιτέλους...

Καλή αρχή υπέροχο πλάσμα. Συνέχισε να μεταδίδεις στους άλλους θετική ενέργεια και κέφι. Ας ξαναπιστέψουμε ότι η ζωή είναι ωραία. Αξίζει να δώσουμε αγώνες όμορφους. Που θα πάει... δεν θα χαθούμε. Καλή αρχή και στην γενιά μας. Στην γενιά όχι των 700, 600, 500 ευρώ. Καλή αρχή σε μας που ελπίζουμε και ονειρευόμαστε...Ακόμα...