Aυτός ο αλήτης ο Κοέλιο.....και το ντεκαπάζ

πηγή www.miss.gr H Kάτια Μηλιαράκη πήγε για ριζική ανανέωση του τριχωτού της κεφαλής, κι αφού κόντεψε να μείνει χωρίς τρίχα επιβεβαιώνει πως όντως, αυτός ο αλήτης ο Κοέλο έχει πάρει πολλούς στο λαιμό του! Το περασμένο Σάββατο εκτός από τις επιβεβλημένες εποχικές οικιακές εργασίες τύπου κρύψιμο των πολύ καλοκαιρινών ρούχων, ενασχόληση με την αγορά δώρων για τους τελευταίους γάμους της σεζόν και γκρίνια για το ότι τα λεφτά δεν φτάνουν, είπα να κάνω την πρώτη μου επίσκεψη στο κομμωτήριο για γενικό ρετούς της φθαρμένης μου κόμης. Ξεκίνησα χαρωπή με τις βαφές μου -καθότι αλλεργική στου κομμωτηρίου- για τις ώρες της αναμονής -βλέπε ρίζα, ανταύγειες, κούρεμα- και με διάθεση βαθιάς περισυλλογής και πνευματικής ανασυγκρότησης. Είχα πολλά να σκεφτώ και πολύ περισσότερα να αποφασίσω. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, η μοίρα με έριξε δίπλα σε ένα παρανοϊκό ντουέτο τσαπερδώνων, με όλα τα διαβολικά αξεσουάρ του μοντέρνου lifestyle. Δύο κινητά η καθεμιά, δωδεκάποντες πλατφόρμες, αρώματα που προσέλκυσαν όλες τις σφήκες των Βριλησσίων και εντελώς αποφασισμένες να λύσουν το γρίφο των προσωπικών σχέσεων. Η μία μελαχρινή και οπαδός της Ελληνίδας Οπρα, η άλλη ξανθιά και ορκισμένη fan του Κοέλο, ρουφούσαν τους φρέντο τους και οι δύο, ερμηνεύοντας με γιαλαντζί, φροϊδικές θεωρίες τους φόβους του σύγχρονου άντρα, αναζητώντας γενεσιουργούς αιτίες στο «γιατί δεν βρίσκουν τον κατάλληλο σύντροφο;». Περάσαμε τρεις αξέχαστες ωρίτσες παρέα με το φιλοσοφικό τους παροξυσμό, ringtones «Alors On Danse» και Δέσποινα «Κορίτσι Πράγμα», και αναζήτηση του αρσενικού θύματος που το βράδυ θα τις έβγαζε για -φυσικά κερασμένο- δείπνο και ποτό. Κουνώντας, λοιπόν, τα καλοχτενισμένα κεφαλάκια τους, σαν αυτά τα τιγράκια στα παρμπρίζ των ταξιτζήδων, ξεκίνησαν το μαραθώνιο διαπιστώσεων: Οι άντρες είναι εκ προοιμίου γουρούνια, αλήτες και μακάκες. Οι άντρες είναι σαν τα γραμματόσημα. Όσο τους φτύνεις τόσο κολλάνε. Οι άντρες είναι κατοικίδια που αν τα εκπαιδεύσεις με υπομονή, μπορούν να κάνουν και κανένα ακροβατικό. Οι άντρες... Δεν είναι ότι δεν μας θέλουν και τρώμε πόρτα, είναι ότι μας φοβούνται! Οι άντρες είναι μία εμμονή που μοιραζόμαστε με τη μαμά του. Οι άντρες δεν αντέχουν τις ωραίες, ανεξάρτητες, πλούσιες, σκεπτόμενες και πετυχημένες (όπως αυτές οι δύο φυσικά!). Κι όσο περνούσε η ώρα ανέβαιναν κι οι τόνοι... Οι άντρες είναι άβουλα πλάσματα, ευνουχισμένα αγοράκια, αδίστακτοι επιβήτορες και -κατά περίπτωση- (εδώ ανέφεραν ονόματα παλαιών δεσμών κι άτυχων φλερτ) ανθρωποφοβικοί, καταθλιπτικοί, ανίκανοι έως και κρυφογκέι... Οι άντρες... «Ευτυχώς έχουν ακόμη καλό γούστο!», πέταξα τινάζοντας εντελώς επίτηδες την πετσέτα μου προς τη μεριά τους. Η πλάνη της νέας απόλυτης ελευθερίας αυτοέκφρασης και ψυχοδιαχείρισης, που περνάει μέσα από τις σελίδες των ψυχολογικών βιβλίων αυτοβοήθειας, έχει καταστρέψει πολύ κόσμο. Εξ ου και βρήκα super τον τίτλο του θεατρικού έργου του Αλέξανδρου Ρήγα: «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλο έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του»!  Αυτή η τόσο βολική απαξίωση των αντρών που περνάει μέσα από τις χαραμάδες της ιδιωτικής ζωής και πολτοποιεί στο μπλέντερ τη θεωρία με την πράξη, το θέλω με το μπορώ, το πατροπαράδοτο με την καινοτομία, το αυθεντικό με το faux, έχει πάρει στο λαιμό της πολύ κόσμο. Ακούγοντας αυτές τις ανεγκέφαλες καρακαηδόνες, δικαίωσα σύσσωμο το αντρικό φύλο. Αυθορμήτως σκέφτηκα: Φέρτε πίσω το παλιό αρσενικό, αυτό που έβγαινε από τη σπηλιά ντυμένο με την προβιά και κραδαίνοντας το ρόπαλο σέρνει από τα μαλλιά -στη συγκεκριμένη περίπτωση από τα άθλια extentions- τη γυναίκα!