Γιοζεφ Κνόμπελ Φρόυντ: “Ο εχθρός των οικογενειών εν έτει 2015 είναι η μονίμως ανοιχτή τηλεόραση"

   

 Στην Αθήνα βρέθηκε για την παρουσίαση του βιβλίου του «Γονείς μια διαρκής πρόκληση» ο κορυφαίος παιδοψυχολόγος Γιοζεφ Κνόμπελ Φρόυντ, και δισέγγονος του «πατέρα» της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ. Το έργο του είναι μια ανοιχτή πρόσκληση-πρόκληση για να στοχαστεί κανείς σχετικά με τον ρόλο του γονιού, ένα λειτούργημα καθόλου εύκολο αλλά κεφαλαιώδους σημασίας για την κοινωνία μας. «Η ζωή είναι μια πορεία από την πλήρη εξάρτηση στην πλήρη ανεξαρτησία. Και, για να επιτευχθεί, είναι ουσιαστικός ο ρόλος που παίζουν ο μπαμπάς και η μαμά» αναφέρει χαρακτηριστικά.

  Η οικονομική κρίση και το πώς μιλάμε στα παιδιά μας γι’ αυτή, το bullying, τα συνηθέστερα λάθη που κάνουν οι γονείς, αλλά και το πώς επηρεάστηκε από τον παππού του Σίγκμουντ Φρουντ ήταν κάποια από τα ερωτήματα στα οποία απάντησε, στέλνοντας το δικό του μήνυμα, που συμπυκνώνει την τριακονταετή πείρα του ως παιδοψυχολόγος: «Τα παιδιά πρέπει να μένουν παιδιά.»

Συνέντευξη: Δήμητρα Μποφυλάτου

dbofylatou@e-typos.com

Πώς αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο “Γονείς μια διαρκής πρόκληση”;

 To βιβλίο το έγραψα, αφού εργάστηκα ως παιδοψυχολόγος τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το να συζητώ  με τους γονείς είναι ένα βασικό κομμάτι της δουλειάς μου και συχνά συναντώ νευριασμένους και μπερδεμένους γονείς, που δεν γνωρίζουν πως ακριβώς να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους. Ένας γονιός μου είπε, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας: «Τα παιδιά δεν σου έρχονται με οδηγίες χρήσης.» Σκέφτηκα αργότερα πόσο δίκιο είχε και ότι ίσως να υπάρχουν εκεί έξω πολλοί γονείς που χρειάζονται μια «πυξίδα» που να τους βοηθάει να βρουν τον δρόμο τους και να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση του να είσαι γονέας. Το βιβλίο φυσικά δεν δίνει οδηγίες χρήσης, αλλά ανοίγει νέους δρόμους σκέψης σε σχέση με πολλά καθημερινά ζητήματα που απασχολούν τα παιδιά και τους γονείς.

Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα,  που μαστίζεται από την οικονομική κρίση και οι περισσότεροι πολίτες ανησυχούν για το μέλλον τους;

Υπάρχουν πολλές χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μεγαλώνουν χαρούμενα, αρκεί οι γονείς να διασφαλίζουν πως τα παιδιά τους μπορούν να μιλήσουν σε κάποιον για όσα τα απασχολούν και χώρους για παιχνίδι, χωρίς έννοιες.

Πρέπει οι γονείς να μιλούν στα παιδιά τους για την οικονομική κρίση;

Δε νομίζω πως υπάρχει κανένας λόγος και θεωρώ πως δεν χρειάζεται να τους μιλάμε για θέματα, τα οποία συνδέονται άμεσα με τον κόσμο των ενηλίκων. Τα παιδιά πρέπει να παραμένουν παιδιά. Πρέπει όμως οι γονείς να τα διδάσκουν να μην ξοδεύουν αλόγιστα, ή να τα κακομαθαίνουν, παίρνοντας του συνεχώς δώρα. Είναι σημαντικό να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με αξίες και να τους κάνουμε μαθήματα ζωής, όπως το να καταναλώνουν με μέτρο.

Ποια είναι τα βασικά βήματα για να μεγαλώσουμε χαρούμενα παιδιά;

Να τους δίνουν χώρο για παιχνίδι και δημιουργικότητα, να τα αφήνουν να διασκεδάζουν και να τους επιτρέπουν να σκέπτονται και να αναρωτιούνται. Είναι καλύτερο να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους όταν το επιθυμούν και να μην είναι μαζί τους, τις στιγμές που πρέπει. Θεωρώ πως ένα σημαντικό βήμα είναι να συνειδητοποιούν ότι το κάθε παιδί χρειάζεται το χώρο και τον χρόνο του.

Ποια εξαιρετικά σημαντικά θέματα σε σχέση με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών αγνοούν πολλοί γονείς;

Πολλοί με ρωτούν πόσο καιρό πρέπει να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο με το μωρό τους, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να κοιμούνται στην ίδια κρεβατοκάμαρα, μέχρι το μωρό να χρονίσει. Ακόμη κάποιοι γονείς πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να κυκλοφορούν γυμνοί μπροστά στο 6χρονο παιδί τους, ενώ είναι ευρέως γνωστό πώς δεν είναι μια σωστή πρακτική. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν με τίποτα να θέσουν όρια: αφήνουν τα νήπια να βλέπουν τηλεόραση με τις ώρες, ή σαν ζευγάρι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε βασικά θέματα, που έχουν να κάνουν με το μεγάλωμα των παιδιών τους. Είναι πολλοί τέλος εκείνοι που αγωνιούν για το αν το παιδί τους έχει φοβίες, εφιάλτες ή εμμονές αλλά δεν γνωρίζουν πώς να το βοηθήσουν.

Στην Ελλάδα το  bullying έχει εξελιχθεί σε “ιό” του εκπαιδευτικού συστήματος. Υπάρχει τρόπος να διδάξουμε στο παιδί μας σεβασμό και από ποια ηλικία;

Το πρόβλημα του bullying είναι παγκόσμιο. Βλέπετε, το σχολείο αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας και δυστυχώς ζούμε σε μια εξαιρετικά βίαιη κοινωνία. Ένα περιβάλλον που υποθάλπει τον ανταγωνισμό έχει τέτοια αποτελέσματα. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να σέβονται τους άλλους από νεαρή ηλικία. Ίσως στην παιδική χαρά να δείτε κάποιο παιδί να μην θέλει να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τα υπόλοιπα παιδιά. Το να το μάθουμε να το κάνει είναι πολύ σημαντικό. Επίσης πρέπει να ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών και να τα επιβραβεύουμε όταν κάνουν κάτι σωστά, αντί να τους δείχνουμε συνεχώς τι κάνουν λάθος. Σε περίπτωση που το παιδί μας αναφέρει κάποιο φαινόμενο bullying, θα πρέπει να σταθούμε κοντά του και να το αντιμετωπίσουμε μαζί με φροντίδα και μεγάλη προσοχή.

Ποια είναι κατά την άποψη σας τα βασικά προβλήματα των μοντέρνων οικογενειών;

Η έλλειψη χρόνου και επικοινωνίας είναι τα σημαντικότερα προβλήματα. Πρέπει οι γονείς να αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά τους για να τους διαβάζουν παραμύθια, να συζητούν και να παίζουν μαζί τους. Ο εχθρός των οικογενειών εν έτει 2015 είναι η μονίμως ανοιχτή τηλεόραση, που αποτρέπει τα μέλη της οικογένειας να συζητούν και  το ότι νήπια έχουν πρόσβαση σε tablets και ηλεκτρονικά παιχνίδια που μπορεί να τα διασκεδάζουν, αλλά παράλληλα τα απομονώνουν.

Παππούς σας είναι ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρούντ. To επίθετο σας σας άνοιξε κάποιες πόρτες;

Από μικρός ενδιαφερόμουν για τα…μυστήρια του ανθρώπινου μυαλού και στην εφηβεία μου αποφάσισα να γίνω ψυχαναλυτής. Δεν θεωρώ ότι το επίθετο μου μου άνοιξε πόρτες. Μάλλον χρωστάω την καριέρα μου περισσότερο στους συναδέλφους μου ψυχαναλυτές. Ο παππούς μου από τη μεριά της μητέρας μου, ήταν πρώτος ξάδερφος με τον Σίγκμουντ. Ο παππούς μου έφυγε από την Ευρώπη και έτσι έσωσε τη ζωή του. 11 από τα αδέλφια του δεν ήταν τόσο τυχερά, αφού δολοφονήθηκαν από τους ναζί. Ο ρατσισμός είναι ένα παθολογικό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας και σχετίζεται άμεσα με το ναρκισσισμό και τον φόβο για την διαφορετικότητα. Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μας να δέχονται και να σέβονται τη διαφορετικότητα και είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορούμε να κάνουμε για να θεραπεύσουμε αυτή την αρρώστια του ρατσισμού που επεκτείνεται στη σύγχρονη κοινωνία.

Ποια είναι η σχέση σας με τον Σίγκμουντ Φρόιντ και με ποιόν τρόπο σας επηρέασε;

Με επηρέασε ο Σίγκμουντ, όπως έχει επηρεάσει όλους τους ψυχαναλυτές παγκοσμίως. Η εκ βαθέων έρευνα του έργου του είναι εξαιρετικής σημασίας για κάποιον που θέλει απαντήσεις σε πολλά θέματα που αφορούν ανθρώπινες συμπεριφορές.

Ο χρησμός του Τσίρκα

Του Κώστα Κατσουλάρη http://www.bookpress.gr

«Ένα βιβλίο, ένα καλό βιβλίο, ποτέ δεν γράφεται από έναν μόνο άνθρωπο. Χρειάζεται πάντα ένα ζωντανό αντηχείο για να κανονίζεις, σύμφωνα με τις αντιδράσεις του, την πορεία σου». 
  Τα λόγια αυτά του Στρατή Τσίρκα αντηχούν ακόμη σαν παράξενος χρησμός.


Μα δεν είναι το γράψιμο μοναχική υπόθεση; Δεν είμαστε, οι συγγραφείς, απομονωμένοι απέναντι στη λευκή σελίδα, με τα φαντάσματά μας, τις φαντασιώσεις μας, τις εμμονές μας; Η φωνή, η περίφημη προσωπική φωνή τού καθενός από εμάς, μπορεί ποτέ να είναι συγκερασμός, συμψηφισμός, σύνθεση πολλών άλλων φωνών;


Τέτοια κι άλλα ερωτήματα έρχονται κι επανέρχονται μέσα μου, κι όσο περνούν τα χρόνια, όσο περισσότερο συνειδητοποιώ τι πραγματικά σημαίνει να μετέχεις σε μια παράδοση, σε ένα συνεχές που υπήρξε πριν από εσένα και που, πιθανότατα, θα υπάρχει και μετά από εσένα, κάποιες απαντήσεις αρχίζουν να σκιαγραφούνται.


Τι εννοώ ωστόσο όταν ισχυρίζομαι ότι μετέχω σε μια παράδοση; Τι προσδιορίζει τη σχέση μου με αυτή, και όχι με άλλες παραδόσεις; Είναι άραγε η γλώσσα ο παράγοντας-κλειδί, ή μήπως η Ιστορία και ο πολιτισμικός περίγυρος παίζουν καθοριστικότερο ρόλο; Είναι το σύνολο των λογοτεχνικών και των λοιπών έργων τέχνης που γεννήθηκαν στον τόπο μου μια παρακαταθήκη με την οποία οφείλω να «συνομιλήσω»; Και τι γίνεται με τα έργα του ευρύτερου πολιτισμικού πλαισίου, του ευρωπαϊκού για παράδειγμα, στον απόηχο των οποίων δημιουργήθηκαν πολλά από τα έργα αναφοράς της «δικής μου» παράδοσης; Και οι άλλες αφηγηματικές τέχνες; Ο κινηματογράφος, τα κόμικς; Οφείλουν και αυτά να ομιλούν ελληνικά;


Αν κάτι χαρακτήρισε τον εικοστό αιώνα στο λογοτεχνικό πεδίο, περισσότερο κι από τις τεράστιες τομές στο εσωτερικό του, ήταν η μαζική εξάπλωση της μετάφρασης ως ζωντανής συνομιλίας ανάμεσα σε επιμέρους παραδόσεις. Η μετάφραση των μεγάλων έργων της ευρωπαϊκής –κυρίως– λογοτεχνικής παράδοσης, που αποτέλεσε μέρος του ευρύτερου «προγράμματος» της γενιάς του ΄30, και που συνεχίστηκε με όλο και εντεινόμενους ρυθμούς στις δεκαετίες που ακολούθησαν –φτάνοντας στη σημερινή πλημμυρίδα–, μετέβαλε οριστικά και αμετάκλητα το σώμα των κειμένων που θεωρούνταν έως τότε «παράδοση», καθώς και την ίδια την έννοια καθεαυτήν.


Σήμερα, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, το λογοτεχνικό σώμα και το ευρύτερο πολιτισμικό αντηχείο με το οποίο συνδιαλέγεται ο συγγραφέας που γράφει στην ελληνική έχει ενσωματώσει και άλλες παραδόσεις, εκτός της ευρωπαϊκής ή της βορειοαμερικανικής. Η λογοτεχνία της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης ή της Άπω Ανατολής, της Κίνας, και φυσικά η λογοτεχνία της Νοτίου Αμερικής, συμπλέκονται με τη λογοτεχνία που έχει γραφτεί στα ελληνικά, δημιουργώντας μια αδιανόητη μέχρι πρότινος δεξαμενή κειμένων. Ποιος μπορεί άραγε να ψέξει κάποιον που επιλέγει τον Μπόρχες ως δική του «παράδοση» και όχι τον Βιζυηνό; Επιλέγουμε άραγε τους λογοτεχνικούς προγόνους μας ή έρχονται και μας βρίσκουν μέσα από τους πιο παράξενους και ανοίκειους δρόμους;


Με ποιους συνομιλώ; Με τι συνομιλώ; Τι σημαίνει στις μέρες μας «συνομιλώ»; Ειδικότερα από τη δεκαετία του ΄90 και μετά, με την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και του Διαδικτύου, ο κόσμος στον οποίο ζούμε και από τον οποίο δεχόμαστε μηνύματα και ερεθίσματα έχει επεκταθεί τόσο ώστε ακόμη και η έννοια της εντοπιότητας τείνει να γίνει προβληματική. Έχουμε μπει σε μια καινούργια εποχή, στην οποία το name dropping συγγραφέων και ποιητών δεν επαρκεί για να ορίσει το περίπλοκο πεδίο μέσα στο οποίο εμπνέεται, εργάζεται και δημιουργεί ο σύγχρονος πολυδιάστατος συγγραφέας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, «τα καλά βιβλία δεν γράφονται από έναν μονάχα άνθρωπο». Και βέβαια, το αντηχείο δεν μπορεί να είναι το ασφυκτικό πλαίσιο κάποιας περίκλειστης κοινότητας.

Το βιβλίο σε πρώτο πλάνο

1

Το βιβλιοπωλείο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

σας προσκαλούν

στην παρουσίαση του μυθιστορήματος

του Γιάννη Καλπούζου

ΙΜΑΡΕΤ

Στη σκιά του ρολογιού

που κέρδισε το Βραβείο Αναγνωστών 2009 του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου

την Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου 2011, στις 8:30 μ.μ.,

στο βιβλιοπωλείο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ

(Ρήγα Φεραίου 25, Ηλιούπολη).

Ο Γιάννης Καλπούζος θα μιλήσει για το βιβλίο του

και θα συνομιλήσει με το κοινό.

2

Ο Δήμος Δράμας, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Δράμας,

 η Πανηπειρωτική Ένωση Δράμας,

το βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΓΝΩΣΗ και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

σας προσκαλούν

στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος

της Σοφίας Νικολαΐδου

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ

την Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου 2011, στις 7:30 μ.μ.,

στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας (Βεργίνας 218Α).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν

ο Χρήστος Αηδόνης, Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,

η Λίζα Γρηγοριάδου, πολιτισμολόγος,

και η συγγραφέας.

Ο ΤΡΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ

Το ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΩΝ (www.theatroneon.com) και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ σας προσκαλούν
το Σάββατο, 15 Ιανουαρίου, στις 5 το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια»,
Μαραθωνομάχων 8, Ακαδημία Πλάτωνος, τηλ. 210.5125600 (www.akademeia.gr)
στην παρουσίαση του βιβλίουΟ ΤΡΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ του Γιώργου Κατσέλη.

Μικροί και μεγάλοι θα ταξιδέψουν με τις υπέροχες μελωδίες

της δημοσιογράφου και μουσικού Μαρίας Στέλλας Ζεάκη, που

θα συνοδέψει την αφήγηση του συγγραφέα

παίζοντας ούτι, μπεντίρ

και άλλα παραδοσιακά όργανα.

Οι γιορτές των Χριστουγέννων έχουν περάσει. Ο Τρι το τριγωνάκι στέκει λυπημένος στη βιτρίνα ενός πολυκαταστήματος. Ήθελε πολύ να πει τα κάλαντα, όμως σύντομα θα πάρει πάλι το δρόμο για την αποθήκη… Ένας Άγγελος του λέει πως τα κάλαντα είναι το τραγούδι της Αγάπης, γι’ αυτό τραγουδιούνται όλο το χρόνο! Τότε το τριγωνάκι αποφασίζει να βγει για πρώτη φορά στον κόσμο και να πραγματοποιήσει τ’ όνειρό του. Άραγε, θα τα καταφέρει;

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Ο Τζίμης Πανούσης στον Ιανό

«Το Τρένο στο Ρουφ» γεμάτο βιβλία

«Το Τρένο στο Ρουφ» συνεχίζει το καλλιτεχνικό του ταξίδι με πολύχρωμες εικόνες, όμορφες στιγμές και συνεισφορά στην παιδεία και τον πολιτισμό. Τις γιορτινές μέρες συγκεντρώνει βιβλία, σαν μια ελάχιστη κίνηση κοινωνικής προσφοράς και συμμετοχικής διαδικασίας, για να τα παραδώσει στον τελευταίο σταθμό του Ο.Σ.Ε. στον ακριτικό Έβρο.

Προσκαλεί, λοιπόν, όλους τους θεατές να διαλέξουν από τη βιβλιοθήκη τους βιβλία, που κάποιες στιγμές τους είχαν συντροφεύσει στο ταξίδι της ζωής τους και να τα φέρουν μαζί τους όταν επισκεφθούν «το Τρένο στο Ρουφ» για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του κατά τη διάρκεια των εορτών.

Αυτό με τη σειρά του, με ένα ειδικό δρομολόγιο, θα τα στείλει στον τελευταίο προορισμό του τρένου στα σύνορα του Έβρου και θα τα παραδώσει στη βιβλιοθήκη της ακριτικής κοινότητας Ορμένιου.

«Το Τρένο στο Ρουφ», το μοναδικό Τρένο - Θέατρο στον κόσμο, συνεχίζει να είναι υπ’ ατμόν με τη βοήθεια όμως πάντα των πιστών επιβατών του που όλα αυτά τα χρόνια ταξιδεύουν με τα βαγόνια του στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.

Πληροφορίες για τη συγκέντρωση βιβλίων στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο «το Τρένο στο Ρουφ» έως τις 10 Ιανουαρίου 2011 στα τηλέφωνα : 210 92.37.076,  210 52.98.922 και στην ιστοσελίδα www.totrenostorouf.gr

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΞΑΝΑ

Αμαξοστοιχία-Θέατρο «το Τρένο στο Ρουφ»

Σιδηροδρoμικός Σταθμός Ρουφ, επί οδού Κωνσταντινουπόλεως,

Προαστιακός Ρουφ, τηλ: 210 52.98.922

Με Λένε Ευρώπη Νέο βιβλίο του Γκαζμέντ Καπλάνι

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Λιβάνη, παρουσιάζει το νέο βιβλίο του Γκαζμέντ Καπλάνι Με Λένε Ευρώπη. Η παρουσίαση θαπραγματοποιηθεί την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010, στις 20:00, στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι). Το βιβλίο Με Λένε Ευρώπη, το δεύτερο του συγγραφέα, κινείται μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Πρόκειται για το δεύτερο τόμο μιας τριλογίας εν προόδω, γύρω από το θέμα της μετανάστευσης και της ταυτότητας. Ένας ηλικιωμένος Αλβανός, ξενιτεμένος εδώ και μισό αιώνα, επιστρέφει εν έτει 2041 στα Τίρανα. Εκεί, σ' αυτή την πόλη, που του θυμίζει το κακέκτυπο της Αθήνας που γνώρισε στα νιάτα του, ανακαλεί τις δικές του εμπειρίες από τη χώρα μας.  Ο βασικός κορμός της αφήγησης διακόπτεται κάθε τόσο από μαρτυρίες μεταναστών δεύτερης γενιάς -όχι μόνο από την Αλβανία, αλλά κι από το Σουδάν, την Κένια ή τη Νιγηρία- που ακόμα δε διαθέτουν «χαρτιά», και από εξομολογήσεις νέων αλλά και μεγαλύτερων σε ηλικία που είτε εκπλήρωσαν τα όνειρά τους είτε αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους στην Ελλάδα. Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην Αλβανία. Από εκεί μετανάστευσε στην Ελλάδα το 1991. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 εργάζεται ως αρθρογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα. Το πρώτο του βιβλίο Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων που κυκλοφόρησε επίσης από τις Εκδόσεις Λιβάνη, έχει ήδη μεταφραστεί στα αγγλικά, στα πολωνικά και στα δανέζικα.  Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς και οι δημοσιογράφοι Τάσος Τέλλογλου και Αχιλλέας Πεκλάρης.

"Savoir Vivre για καλλιτέχνες

Η παρουσίαση του βιβλίου "Savoir Vivre για καλλιτέχνες", του Γιώργου Γεωργακόπουλου,εκδόσεις Μελάνι, θα γίνει στο The Art Foundation,

Νορμανού 5, Μοναστηράκι τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου, στις 20:30.

Tηλέφωνα επικοινωνίας: cheapart: 210 3817517 (14:00-21:00), The Art Foundation: 210 3238757 (13:00-24:00)