Η μεταξωτή «δημοσιογραφία των πολιτών» θέλει κι επιδέξιους κώλους (Sorry Twitter)

By Nikos Zachariadis

Κι όμως, θα αρκούσε μια γρήγορη επίσκεψη στο site του MEGA, για να διαπιστώσει κάποιος αν μεταδόθηκε ή όχι η είδηση για τις συγκρούσεις στην Κερατέα, πριν twittάρει με βεβαιότητα, απαξίωση και σαρκασμό ότι το κανάλι κάνει λογοκρισία.

Όχι για να υπερασπιστεί το MEGA. Για να υπερασπιστεί το Twitter και την δυναμική τους ως ανεξάρτητο μέσο δημοσιογραφίας των πολιτών.

Δεν θα έχανε τίποτα από την επαναστατική ορμή της η δημοσιογραφία των πολιτών, αν έγραφε αλήθεια. Ισα ίσα. Δεν θα άφηνε τους κακόπιστους να μιλήσουν για μια άλλη προπαγάνδα. Όχι εφάμιλλη με την προπαγάνδα των καναλιών βέβαια, αλλά με τις ίδιες ακριβώς προθέσεις: Το ντοπάρισμα του κοινού και την δημιουργία εντυπώσεων. Όμως υποτίθεται ότι ο εχθρός που πολεμάει η «δημοσιογραφία των πολιτών» δεν είναι η δημοσιογραφία των μέσων. Αν δεν κάνω λάθος, ο εχθρός είναι το ψέμμα.

Διότι η αλήθεια δεν είναι κάτι υποκειμενικό, ούτε αφορά γνώμες και εκτιμήσεις του τύπου «μου αρέσει»-«δεν μου αρέσει». Δυστυχώς το MEGA το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου, μετέδωσε την είδηση, είτε αρέσει σε όσους θέλουν να κάνουν λογοπαίγνια με τα αρχικά «ΜΜΕ», είτε όχι. Το πώς την μετέδωσαν, είναι ζήτημα άποψης. Αλλά το «αν», sorry αλλά δεν είναι.

Οπότε αν το Twitter θέλει να παίξει όντως έναν ρόλο στη διαμόρφωση ελεύθερων συνειδήσεων και στην ενημέρωση των πολιτών, καλά θα κάνει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αλλιώς ας παραμείνει ένα μέσο όπου ο καθένας θα μας ενημερώνει τι έφαγε και αν ξύπνησε καλά. Αλλά δεν χρειαζόμαστε άλλη μια ντουντούκα προπαγάνδας με ατζέντα. Μια γαμημένη αλήθεια χρειαζόμαστε. Για να διαμορφώσουμε άποψη μόνοι μας. Χωρίς καθοδηγητές που να την φιλτράρουν, επειδή κρίνουν ότι δεν είμαστε ώριμοι, ή επειδή είναι θερμοκέφαλοι ή επειδή είναι τόσο σιγουροι που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τσεκάρουν. Γιατί για όποιον λόγο κι αν μεταδόθηκε αυτή η ανακρίβεια, είτε από υστεροβουλία είτε από τεμπελιά, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Η αξιοπιστία του μέσου γίνεται κουρέλι. Γιατί το να μεταδίδεις πληροφορίες, όποιος και αν είσαι, είναι ευθύνη. Δεν είναι χόμπυ. Και το μέσο χρειάζεται την ευθύνη για να σταθεί. Και πρέπει να σταθεί. Δεν έχουμε πολλές εναλλακτικές πια.
http://www.nikos-zachariadis.org/blog/2011/02/11/%CE%B7-)%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%AE-%C2%AB%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%8E/

Το τέλος της δεκαετίας

του Κώστα Γιαννακίδη

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4570

Οταν ξεκίνησε η πρώτη δεκαετία της χιλιετίας οι δίδυμοι πύργοι ήταν στη θέση τους και το Youtube δεν υπήρχε ούτε ως ιδέα. Την Πρωτοχρονιά του 2001 οι άνθρωποι δεν είχαν ακούσει κάτι σχετικό για το ipod. 

 Τα κινητά τηλέφωνα έστελναν μόνο SMS και οι τηλεοράσεις είχαν όγκο μικρού ψυγείου. Σε λίγες ώρες η δεκαετία φεύγει παραδίδοντας στην ιστορία έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που παρέλαβε. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό-θα ήταν πληκτικό να ζούμε σε ένα στάσιμο περιβάλλον. Μόνο που πλέον λες ότι η ιστορία υιοθέτησε και αυτή τον τηλεοπτικό χρόνο.

Θα μου πείτε ότι στο παρελθόν υπήρξαν και άλλες δεκαετίες που άλλαξαν δραματικά τον κόσμο. Ναι, αλλά αυτή η δεκαετία δείχνει να έχει αλλάξει και τους ίδιους τους ανθρώπους. Δεν βλέπουμε τα πράγματα με τον τρόπο που τα προσεγγίζαμε κάτω από το πρώτο φως της χιλιετίας. Λογικό, είδαμε πολλά. Θυμηθείτε κομβικά σημεία: Το ευρώ και το Euro 2004. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η Ελλάδα στην κορυφή του roller coaster και μετά έξω από τις ράγες. Η τρομοκρατία. Εξέγερση στο Παρίσι και στην Αθήνα. Ενας μαύρος εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο απαγχονισμός του Σαντάμ. Η Google. Η Lady Gaga. To iphone. Το Lost. Το Facebook και το Twitter. H κοινωνική δικτύωση.

Σκέφτομαι τελικά πως δεν είναι η ιστορία που γίνεται περισσότερο βίαιη, είναι η τεχνολογία και η δικτύωση που μας επιτρέπουν να τη δούμε με ζωηρότερα χρώματα. Εκ των πραγμάτων αλλάζουμε και εμείς. Και ο κόσμος μας αλλάζει επειδή εμείς τον βλέπουμε διαφορετικά. Αν είχα να διαλέξω ένα γεγονός για τη δεκαετία θα επέλεγα τη νέα κοινωνική συμπεριφορά της δικτύωσης. Θα ξεχώριζα τη δυνατότητα να το συζητήσω με τον διπλανό μου ή έναν άνθρωπο στην άλλη άκρη του πλανήτη. Βέβαια ούτως ή άλλως τα καινούργια γυαλιά και η νέα ματιά επιβάλλονται από τον χρόνο. Οταν προσθέσεις δέκα χρόνια στην άθλια καμπούρα σου βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά.

Για τα μπάζα ο πολιτικός σχεδιασμός της ΝΔ!

URL: http://www.antinews.gr/?p=77748#more-77748


Διαβάζουμε  στο συνοδευτικό σημείωμα του τεύχους Δεκεμβρίου του ενημερωτικού δελτίου ΑΠΟΨΕΙΣ που εκδίδει η Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ:
  Ο ιδεολογικός εξοπλισμός και η σωστή πληροφόρηση όλων μας είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για την διεξαγωγή του πολιτικού αγώνα. Για το σκοπό αυτό η Γραμματεία Πο- λιτικού Σχεδιασμού επιλέγει άρθρα από τον Ημερήσιο, Περιοδικό και Ηλεκτρονικό Τύπο, τα οποία δημοσιεύονται στη παρούσα μηνιαία έκδοση. 
 Κριτήριο της επιλογής των άρθρων συνιστά το υψηλό επίπεδο της ανάλυσης και η εγκυρότητα των πληροφοριών που περιέχουν, χωρίς κατ’ ανάγκη να συμμεριζόμαστε όλες τις απόψεις που διατυπώνονται σε αυτά.

  Ως Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού πιστεύουμε, όμως, ότι η μελέτη τους θα είναι χρήσιμη για ενημέρωση, προβληματισμό και εμπλουτισμό του πολιτικού λόγου μας. Τα άρθρα και σχόλια  που προτείνει λοιπόν στα μέλη και στελέχη της ΝΔ η αρμόδια γραμματεία για να εξοπλιστούν ιδεολογικά και πολιτικά στον αγώνα που δίνουν καθημερινά είναι, μεταξύ άλλων, των εξής αθρογράφων, ή εντύπων:

Νίκος Χατζηνικολάου – Realnews 


Μανόλης Γ. Δρεττάκης – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Ι. Κ. 


Πρετεντέρης – ΤΟ ΒΗΜΑ 


Μαριάνα Πυργιώτη – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ


Βασίλειος Μαρκεζίνης 


Zbigniew Brzezinski – Der Spiegel 


Οδυσσέας Ανδρούτσος (ναι μα το Θεό!) 


Νίκος Παπανδρέου (!!!) 


www.dimitris-stergiou.gr 


ΗΜΕΡΗΣΙΑ 


Η ΑΞΙΑ


 ΕΣΤΙΑ


 Le Monde


ΤΑ ΝΕΑ


 La Croix 


www.ppol.gr


 Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
   
  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ, ΑΝΑΛΥΣΗ, ΣΧΟΛΙΟ, ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΣΤΩ, ΑΠΟ ΜΠΛΟΓΚ Πως να χαρακτηρίσουμε άραγε τέτοια προκλητική περιφρόνηση των μπλογκς; 
 Ως ασχετοσύνη; Άγνοια της πραγματικότητας στην ενημέρωση; 
 Δημόσιες σχέσεις ;

wiki Ελληνική Οικονομία

Η οικονομία της Ελλάδας ανήκει στην κατηγορία των ανεπτυγμένων του κόσμου. Είναι μια μικρή αλλά ανοιχτή οικονομία με σχετικά χαμηλή βιομηχανική βάση.

Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας σε τρέχουσες τιμές (2006): 305,595 δισ. δολάρια.

To Κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας σε τρέχουσες τιμές (2006): 30,681 δολάρια.

Αυτοί οι αριθμοί κατατάσσουν την Ελλάδα στα ίδια επίπεδα με την Ιταλία και Ισπανία.

Πίνακας περιεχομένων  [Απόκρυψη] 1 Ιστορία 1.1 Η Ελληνική Οικονομία σήμερα 1.2 Η κρίση εξυπηρέτησης του χρέους του 2010 2 Παραπομπές 3 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία]Ιστορία

αυξηση ΑΕΠ 1950-1980, διάφορες χώρες. Πηγή: Penn World Tables

αυξηση ΑΕΠ 1980-2000. Πηγή: Penn World Tables

Η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε ταχύτατα μετά τον Δευτερο Παγκοσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Η συνεχής σύγκλιση με τις ανάπτυγμενες δυτικές χώρες όμως διάκοπηκε κατά το 1980 για να ξαναρχίσει το 1995 περίπου. Στα γραφήματα δεξιά, υπάρχει μια ενδεικτική σύγκριση της ανάπτυξης στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες χώρες, με έτη βάσης το 1950 και 1980. Όπως φαίνεται και στα γραφήματα όταν η καμπύλη μιας χώρας είναι υψηλότερη απο μιας άλλης πλουσιότερης έχουμε σύγκλιση, ενώ στην αντίθετη περίπτωση έχουμε απόκλιση.

Βλέπει κανείς ότι το απο το 1965 περίπου η Ελλάδα ξεπερνάει ακόμα και την Γερμανία σε ταχύτητα ανόδου. Αντίθετα μετά το 1980 η Ελλάδα μένει τελευταία, πίσω και απο τις αρκετά πιο πλούσιες ΗΠΑ. Η κατασταση βελτιώνεται λίγο το 1989 και ακόμα περισσότερο τη διετία 1995-1996. Σήμερα το ελληνικο ΑΕΠ κατά κεφαλην σε μοναδες αγοραστικής δύναμης βρισκεται περίπου στο 98% του μεσου όρου της ΕΕ25 με ανοδικές τάσεις.

Στις 1 Ιανουαρίου 2002 η Ελλάδα, και οι άλλες έντεκα τότε χώρες της ευρωζώνης απέκτησαν κοινό νόμισμα, το ευρώ. Η ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ έγινε το 2001 μετά την επιτυχή πορεία σύγκλισης των δημοσιονομικών μεγεθών και την ικανοποίηση κατά τη διάρκεια του 2000 των (τεσσάρων από τα πέντε) κριτηρίων της συνθήκης του Μάαστριχτ (πληθωρισμός, έλλειμμα γενικής κυβέρνησης, δημόσιο χρέος, μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών, μακροπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού). Το ακαθάριστο προϊόν συνέχισε να αυξάνεται με ρυθμούς άνω του ευρωπαϊκού μέσου όρου εν μέρει λόγω των επενδύσεων σε υποδομές σχετιζόμενες με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά και λόγω της ευκολίας πρόσβασης σε πιστώσεις για καταναλωτικές δαπάνες. Ωστόσο η Ελλάδα από το 2001 έως και το 2005 βρέθηκε να παραβιάζει το κριτήριο για έλλειμμα κάτω από 3% του Συμφώνου Σταθερότητας (το οποίο έχει σκοπό να διασφαλίζει ότι τα κράτη μετά την ένταξη στην ευρωζώνη και την ικανοποίηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, συνεχίζουν να τα τηρούν).

Από τα τέλη του 2009 και αρχές 2010, εξαιτίας συνδυασμού διεθνών (οικονομική κρίση) και τοπικών (ανεξέλεγκτες δαπάνες κατά την περίοδο μέχρι τις εκλογές του 2009) παραγόντων η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, καθώς έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ετήσιο έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού και το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρακάτω δίνεται συνοπτικός πίνακας της πορείας των δύο αυτών δημοσιονομικών μεγεθών από το 2000 έως το 2009.

	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009
Έλλειμμα [1] (%ΑΕΠ)	4.1	6.1	5.2	5.6	7.5	5.2	2.9	3.7	7.7	12.7
Χρέος[2] (%ΑΕΠ)	114.0	114.4	110.7	97.9	98.6	100.0	97.1	95.6	99.2	113.4

[Επεξεργασία]Η Ελληνική Οικονομία σήμερα

Η Ελλάδα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, με ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης και "πολύ υψηλό" Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, όπου κατατάσσεται 25^η στον κόσμο το 2007,^[3] και 22^η στον δείκτη του The Economist του 2005 για την ποιότητα ζωής παγκοσμίως.^[4] Με βάση τα στοιχεία τηςEurostat το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν ισο με το 95% του μέσου όρου της ΕΕ το 2008.^[5] Οι κύριοι μεγάλοι κλάδοι της Ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία, η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων και η επεξεργασία καπνού, η υφαντουργία, τα χημικά, τα προϊόντα μετάλλου, η μεταλλευτική και η μονάδες διύλισης πετρελαίου.

Η μεγέθυνση του ΑΕΠ της Ελλάδος είναι επίσης, κατά μέσον όρο, από τις αρχές του 1990 υψηλότερη από αυτόν του μέσου όρου των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντούτοις, η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα, περιλαμβανομένων και της αύξησης των επιπέδων της ανεργίας, την γραφειοκρατία και την διαφθορά.^[6]

Το 2009, η Ελλάδα την δεύτερη χαμηλότερη κατάταξη στην ΕΕ σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας (μετά την Πολωνία), ενώ κατατάσσεται 81^η παγκοσμίως.^[7] Η χώρα υποφέρει από υψηλά επίπεδα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς και χαμηλή ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους της.^[8][9]

Ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας γύρισε σε αρνητικό πρόσημο το 2009 για πρώτη φορά από το 1993.^[10] Μια ένδειξη της τάσης υπερχρέωσης τα περασμένα χρόνια είναι το γεγονός ότι η αναλογία ιδιωτικών δανείων προς καταθέσεις ξεπέρασε τις 100 μονάδες (αναλογία δηλαδή μεγαλύτερη του 1 προς 1) κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του έτους 2007.^[11]

Μέχρι το τέλος του 2009, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού της διεθνούς οικονομικής κρίσης και εσωτερικών παραγόντων (ανεξέλεγκτης σπατάλης μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009), η Ελληνική οικονομία αντιμετώπισε την πιο σοβαρή της κρίση από το 1993, με το υψηλότερο δημόσιο έλλειμα (αν και κοντά σε αυτό της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου) καθώς και το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ. Το δημόσιο έλλειμμα του 2009 έφτασε στο 13.6% του ΑΕΠ. Αυτό, και τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους (στο 113% του ΑΕΠ το 2009) οδήγησαν σε υψηλό κόστος δανεισμού, που προκάλεσε μια σοβαρή οικονομική κρίση. ^[12] Η Ελλάδα προσπαθεί να καλύψει το υπερβολικό δημόσιο έλλειμμα της στα ίχνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.^[13]

Το εργατικό δυναμικό της Ελλάδος φτάνει συνολικά τα 4.9 εκαττομύρια, και είναι το δεύτερο πιο σκληρά εργαζόμενο αναμέσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, μετά την Νότιο Κορέα.^[14] ΤοΚέντρο Ανάπτυξης του Γκρόνιγκεν δημοσίευσε μια έρευνα που αποκάλυπτε ότι μεταξύ του 1995 και του 2005, η Ελλάδα ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά έθνη. Οι Έλληνες εργάστηκαν κατά μέσον όρο 1,900 ώρες ανά έτος, ακολουθούμενοι από τους Ισπανούς (με μέσο όρο 1,800 ώρες ανά έτος).^[15]

[Επεξεργασία]Η κρίση εξυπηρέτησης του χρέους του 2010

Κατά τις πρώτες εβδομάδες του 2010 παρατηρήθηκε μια ανανεωμένη ανησυχία για το υπερβάλον δημόσιο χρέος.

Κάποια Ευρωπαϊκά think-tanks όπως το Οικονομικό Συμβούλιο Καναδά-Ευρώπης ισχυρίστηκαν ότι η δυσχερής θέση μερικών χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην οποία περιήλθαν σήμερα είναι το αποτέλεσμα μιας δεκαετίας Κεϊνσιανών πολιτικών δανεισμού που επιδιώξαν τοπικοί διαμορφωτές της πολιτικής απο κοινού με αυτάρεσκους κεντρικούς τραπεζίτες τηςΕΕ.^[16] Πολλοί οικονομολόγοι έχουν προτείνει την επιβολή μιας δέσμης από διορθωτικές πολιτικές για να ελέγξουν το δημόσιο χρέος, όπως την επιβολή δραστικών περιοριστικών μέτρων και ουσιαστικά υψηλότερους φόρους.

Μερικοί υψηλόβαθμοι Γερμανοί πολιτικοί αξιωματούχοι έφτασαν έως το σημείο να πούνε ότι τα επείγοντα μέτρα θα έπρεπε να επιφέρουν σκληρές ποινές στις χώρες που λαμβάνουν την Κοινοτική βοήθεια, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία. Εντούτοις, τέτοια σχέδια έχουν περιγραφεί ως απαράδεκτες παραβιάσεις της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών της ευρωζώνης^[17] και απορρίφθηκαν από χώρες στυλοβάτες της ΕΕ όπως η Γαλλία.

Επίσης, ασκήθηκε σκληρή κριτική ενάντια στους κερδοσκόπους για χειραγώγηση των αγορών: η Άγκελα Μέρκελ έχει δηλώσει ότι "οργανισμοί που στηρίχθηκαν με δημόσια κεφάλαια εκμεταλλεύονται την δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα και αλλού" [2].

Τον Απρίλιο του 2010 υπογράφηκε Μνημόνιο με το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ ώστε να καλυφθεί η δανειακή ανάγκη της χώρας.

[Επεξεργασία]Παραπομπές

1. ↑ Report on Greek Government Deficit and Dept Statistics Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ιανουάριος 2010.
2. ↑ ο.π.
3. ↑ Country Fact Sheets - Greece. Human Development Report 2009. Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (ανακτήθηκε 10 January 2010 )
4. ↑ "The Economist Intelligence Unit's quality-of-life index (2005)" (PDF). The Economist (www.economist.com). Ανακτήθηκε την 2007-04-08.
5. ↑ GDP per inhabitant in purchasing power standards. Eurostat (2009-12-15)
6. ↑ Riots in Greece: Anarchy in Athens | The Economist
7. ↑ Country rankings for trade, business, fiscal, monetary, financial, labor and investment freedoms
8. ↑ [1] ^{[νεκροί σύνδεσμοι]}
9. ↑ http://www.weforum.org/pdf/GCR09/GCR20092010fullreport.pdf
10. ↑ European Commission, Economic Forecast – Spring 2009, 65
11. ↑ Ζούμε με δανεικά (Greek) (2007-10-16)
12. ↑ Charter, David. Storm over bailout of Greece, EU's most ailing economy. Time Online: Brussels, 2010
13. ↑ 'Greece's economic crisis could signal trouble for its neighbors'
14. ↑ Posted by Parmy Olson (2008-05-21). The World's Hardest-Working Countries. Forbes (ανακτήθηκε 2010-04-12 )
15. ↑ e-go.gr , Pegasus Interactive (2008-10-06). "v4.ethnos.gr - Oι αργίες των Eλλήνων - ειδησεις, κοινωνια, ειδικες δημοσιευσεις". Ethnos.gr. Ανακτήθηκε την 2009-01-06.
16. ↑ (Γαλλικά) see M. Nicolas Firzli, 'Bank Regulation and Financial Orthodoxy: the Lessons from the Glass-Steagall Act', ανακτήθηκε την 2010-01-04
17. ↑ see M. Nicolas Firzli, 'Greece and the EU Debt Crisis', ανακτήθηκε την 2010-03-15

[Επεξεργασία]Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μελέτες και Εκδόσεις της Τραπέζης της Ελλάδος
• Στατιστική υπηρεσία
• ΙΟΒΕ
• Economist

 Το άρθρο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!