Εκδήλωση | «Η τέχνη στην υπηρεσία της κοινωνίας: Προκλήσεις και καλές πρακτικές»

 

Το ΚΜΟΠ – Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση με θέμα «Η τέχνη στην υπηρεσία της κοινωνίας: Προκλήσεις και καλές πρακτικές», την Πέμπτη 6 Απριλίου 2023 και ώρα 18.00-20.00, στα γραφεία του ΚΜΟΠ στον Πειραιά (Ματρόζου 1 και Τζαβέλλα).

Στην εκδήλωση θα συζητήσουμε θέματα όπως:

• Η υποστήριξη και ενδυνάμωση νέων καλλιτεχνών ώστε να επιβιώσουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες
• Η θεραπεία μέσω τέχνης (art therapy) και η ψηφιακή θεραπεία μέσω τέχνης
• Πώς δημιουργούμε έναν ασφαλή χώρο στις συνεδρίες ψηφιακής θεραπείας μέσω τέχνης

Θα παρουσιαστούν παράλληλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα «Arty – Η ψηφιακή Θεραπεία μέσω Τέχνης για νέους με αναπτυσσόμενες ή υπάρχουσες ψυχικές διαταραχές» και «Heart – Βοηθώντας τους καλλιτέχνες της Ευρώπης να επιβιώσουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες», τα οποία υλοποιεί στην Ελλάδα το ΚΜΟΠ.

Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://bit.ly/3ns2V9g

Η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν – Απαραίτητη η προεγγραφή. Στους/τις συμμετέχοντες/ουσες Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης είναι διαθέσιμο ΕΔΩ.

 Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα email arty-project@kmop.org και heart-project@kmop.org ή τηλεφωνικά στο 210 3637547.

Short Fuse Αction Movie α λα ελληνικά

από τη Δήμητρα Μποφυλάτου

 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Είδηση"

Στα γυρίσματα της ταινίας

  Μια  καταιγιστική Ελληνική ταινία δράσης με το όνομα Short fuse μου θύμισε κάτι από «Kill Bill» α λα ελληνικά και με έκανε να βγω από την αίθουσα με αισιόδοξη διάθεση. Ίσως γιατί αποδεικνύεται ότι ακόμη και στην εποχή της κρίσης η δημιουργικότητα ποτέ δεν πεθαίνει. Οι νέοι άνθρωποι με όραμα καταφέρνουν να υπερπηδήσουν τα εμπόδια, φτιάχνοντας τον δικό τους Δούρειο Ίππο και τελικά κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα.

  Δύο 27χρονοι  ταλαντούχοι σκηνοθέτες, ο Κώστας Σκύφτας  και ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος, ενώ ήταν φοιτητές «ψαχνόντουσαν» να γυρίσουνε μια ελληνική ταινία δράσης στην Ελλάδα. Αν και το ταξίδι είχε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες οι δυο πιτσιρικάδες, με όπλο το πείσμα τους, τα κατάφεραν  συγκεντρώνοντας μάλιστα και ένα cast από λαμπερούς πρωταγωνιστές. Ο Αποστόλης Τότσικας, ο  Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης,  ο Θοδωρής Αθερίδης, η  Ευγενία Δημητροπούλου, ο Τάσος Νούσιας,ο Νίκος Ορφανός,  ο Γιώργος Καραμίχος ο Μάνος Γαβράς και ο Νίκος Κουρής πρωταγωνιστούν σε ένα γρήγορο και ανατρεπτικό action thriller. Η σκηνοθεσία είναι φρενήρης, ενθουσιώδης κι εστιασμένη καθαρά στη δράση. Όσον αφορά το ρυθμό της ταινίας, είναι τόσο καλός, που σε κάνει να χάνεις την αίσθηση του χρόνου.

  Όπως εξομολογείται ο σκηνοθέτης  Κώστας Σκύφτας στην «Είδηση» το casting δεν ήταν εύκολη υπόθεση, όμως οι λαμπεροί πρωταγωνιστές πείστηκαν και δεν δίστασαν να τσαλακωθούν:  «Έπρεπε για αρχή να τους πείσουμε ότι αυτό που διαβάζουν στο σενάριο, που περιλαμβάνει πυροβολισμούς, εκρήξεις και σκηνές δράσης θα μπορούσε να γίνει και μάλιστα να γίνει ‘σωστά’ και αξιοπρεπώς. Για καλή μας τύχη μας εμπιστεύτηκαν , τόσο εμάς σαν νέους σκηνοθέτες όσο και τον παραγωγό μας Τέρρυ Ντούγκας.»

    Ο Άρης, που τον υποδύεται ο Αποστόλης Τότσικας είναι ένας νέος κοντά στα τριάντα , πρώην ασκούμενος δικηγόρος. Υστέρα από μια μεγάλη αποτυχία που τον σημάδεψε, βρισκόμενος πάντα στην σκιά του μεγαλοδικηγόρου πατέρα του  αναγκάζεται να εργαστεί ως courier για τα προς το ζην και μια μέρα, ενώ μεταφέρει  ένα δέμα  σε ένα εγκαταλελειμμένο αρχοντικό, δέχεται επίθεση. Όταν συνέρχεται, βρίσκεται ζωσμένος με εκρηκτικά, έναν μηχανισμό που μετράει αντίστροφα και ένα ακουστικό από το οποίο του μιλάει ένας μυστηριώδης άντρας.

  Αναγκασμένος να ακολουθήσει τις οδηγίες του, ο Άρης προσπαθεί να σώσει τη ζωή του ψάχνοντας το κατάλληλο κλειδί που θα απενεργοποιήσει τον μηχανισμό. Μέσα από αυτές τις δοκιμασίες θα αναθεωρήσει όσα γνωρίζει για το παρελθόν και τις επιλογές του και θα βρεθεί σε ένα μαραθώνιο επιβίωσης, μεταξύ της αστυνομίας, εγκληματιών και του χρόνου ο οποίος ολοένα λιγοστεύει.

Οι δημιουργοί Κώστας Σκύφτας και Ανδρέας Λαμπρόπουλος

  

Στην περίπτωση του “Short Fuse” ισχύει απόλυτα το  ρητό: «Οι παρέες γράφουν ιστορία». Το 2010 και το 2011, ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος και ο Κώστας Σκύφτας συμμετείχαν με τις μικρού μήκους ταινίες τους στο Argo Film Festival που διοργανώνει ο Τέρι Ντούγκας.  Και τις δύο χρονιές βγήκαν νικητές και μάλιστα η ταινία τους «Dead on Time»  βραβεύτηκε σε φεστιβάλ στην Αθήνα, τη Δράμα, το Λονδίνο, την  Βαλτιμόρη και την Αυστραλία.

   Ο Πάρις Κασιδόκωστας και ο Τέρι Ντούγκας  αναγνώρισαν το ταλέντο τους και την ιδιαίτερη αισθητική τους και τους προσέγγισαν για να τους βοηθήσουν να γυρίσουν την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία. Το 2013 ολοκληρώθηκε το σενάριο του «Short Fuse» και την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματά του.

 Όπως δηλώνει στην «Ε» ο Κώστας Σκύφτας το πρώτο «πείραμα» έδειξε πως υπάρχει χώρος για ταινίες δράσης στην Ελλάδα: «Βλέποντας ότι το ‘Short Fuse’ άρεσε στον κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει το κοινό για τέτοιες ταινίες στην Ελλάδα και θα θέλαμε να ανακαλύψουμε και άλλα είδη με μελλοντικές μεγάλου μήκους ταινίες που θα θέλαμε να δούμε και οι ίδιοι σαν θεατές στη χώρα μας» .

   To πιο ελπιδοφόρο σύμφωνα με τον ίδιο είναι ότι το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργηθεί ένα ρεύμα από action movies κάτι που αποδεικνύει πως η δημιουργικότητα δεν γνωρίζει σύνορα: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που καταφέραμε και κάναμε το είδος ταινίας που θέλαμε και που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια αντίστοιχες προσπάθειες από σκηνοθέτες που ακολουθούν αυτό το ρεύμα στην Ελλάδα με αντίστοιχης θεματολογίας ταινίες όπως το Τετάρτη 04:45’ του Αλέξη Αλεξίου και το ‘Republic’ του Δημήτρη Τζέτζα.»

    Τα γυρίσματα του Short Fuse έγιναν σε διάφορα μέρη της Αττικής και τη μουσική της υπογράφει ο Γιώργος Καλλής. Ο 25χρονος Κωνσταντίνος Μουτσινάς, πτυχιούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός, συνυπογράφει το σενάριο και την παραγωγή, ενώ ο  Ανδρέας Λαμπρόπουλος, με σπουδές στο Τμήμα Επιστήμης των Υλικών στην Πάτρα συνυπογράφει την σκηνοθεσία και τη φωτογραφία.

 

«Short Fuse»

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Λαμπρόπουλος, Κώστας Σκύφτας
Σενάριο: Κωνσταντίνος Μουτσινάς, Κώστας Σκύφτας
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Λαμπρόπουλος
Μοντάζ: Ανδρέας Λαμπρόπουλος, Κώστας Φασούλας
Μουσική: Γιώργος Καλλής

Μια παραγωγή των Πάρη Κασιδόκωστα-Λάτση, Τέρι Ντούγκας και Κωνσταντίνου Μουτσινά

Πρωταγωνιστούν: Απόστολος Τότσικας, Ευγενία Δημητροπούλου, Τάσος Νούσιας, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Θοδωρής Αθερίδης, Νίκος Ορφανός, Μάνος Γαβράς, Νίκος Κουρής, Ειρήνη Μπαλτά, Γιώργος Ρουστέμης, Γιώργος Καραμίχος

Free παραστάσεις του ΚΘΒΕ για ανέργους

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με όραμα την ενεργό συμμετοχή και την εξασφάλιση της πρόσβασης όλων των πολιτών στα πολιτιστικά αγαθά, παρέχει δωρεάν εισιτήρια για τις παραστάσεις: Παρασκευής, Σαββάτου & Κυριακής της καλλιτεχνικής περιόδου 2015-2016. Οι κάτοχοι δελτίου ανεργίας, μπορούν κάνοντας τηλεφωνική κράτηση στο 2315 200200 να παραλαμβάνουν τα δωρεάν εισιτήρια εντός 24 ωρών από τα ταμεία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Ισχύει για συγκεκριμένο αριθμό εισιτηρίων ανά παράσταση.

Εκπαιδευτικά μουσικά προγράμματα στο Μέγαρο

Η Μουσική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου “Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο” παρουσιάζει δύο εκπαιδευτικά προγράμματα γνωριμίας με τη μουσική. Κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι υποδέχεται στους μοναδικούς χώρους της εναλλάξ μικρά παιδιά 3-7 ετών, με ή χωρίς τους γονείς τους και μεγαλύτερα παιδιά 5-10 ετών, για να παρακολουθήσουν τα ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα:

Από τον Μπραμς στα ντραμς

(για παιδιά ηλικίας 3-7 ετών και τους γονείς τους)

Η Μουσική Βιβλιοθήκη απευθύνεται για πρώτη φορά σε τόσο μικρές ηλικίες. Προσκαλεί την γνωστή ομάδα «Λόγου Παίγνιον», η οποία θα συνδυάσει τη μουσική, το παραμύθι, το θεατρικό παιχνίδι και τον μουσικό αυτοσχεδιασμό σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με βασικό ερέθισμα το έργο του Γιοχάνες Μπραμς. Στο πρόγραμμα, που μπορούν να παρακολουθήσουν και οι γονείς των παιδιών, συμμετέχουν έμπειροι ηθοποιοί, μουσικοί και παιδαγωγοί. Σκοπός του προγράμματος είναι τα παιδιά να αναπτύξουν το καλλιτεχνικό τους αισθητήριο μέσα από την ενεργητική μουσική ακρόαση, την ανάπτυξη της φαντασίας, τη θεατρική έκφραση και το παιχνίδι με κρουστά μουσικά όργανα. Όλα τα παραπάνω, συντελούν επίσης στην ανάπτυξη της ικανότητας των παιδιών να συνεργάζονται δημιουργικά μεταξύ τους. 

Κόστος συμμετοχής ανά συνάντηση: 8€  παιδικό, 4€ για τους γονείς

Ακούω Βλέπω Παίζω με τον Vivaldi / Mozart / Beethoven
(για παιδιά ηλικίας 5-10 ετών)

Συνεχίζεται το πρωτότυπο διαδραστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προσφέρει έναν διασκεδαστικό τρόπο προσέγγισης της μουσικής, μέσω ξενάγησης στις αίθουσες και τους διαδρόμους της μεγαλύτερης μουσικής βιβλιοθήκης της χώρας! Η περιπέτεια ξεκινάει με κυνήγι μουσικών θησαυρών στα ράφια της βιβλιοθήκης, συνεχίζεται με ζωγραφική, δημιουργική ανάγνωση και παιχνίδια με μουσικά όργανα και κορυφώνεται με προβολές και ζωντανή μουσική. Μία φορά κάθε μήνα τα παιδιά θα ταυτιστούν με τους συνομήλικούς τους Antonio Vivaldi, Wolfgang Amadeus Mozart και Ludwig Van Beethoven. Βασικός στόχος του εκπαιδευτικού αυτού προγράμματος, που έχει σχεδιαστεί ειδικά από το επιστημονικό προσωπικό της Μουσικής Βιβλιοθήκης, είναι να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με διάφορες πτυχές της μουσικής και να γνωρίσουν τρεις μεγάλες μουσικές προσωπικότητες.

Κόστος συμμετοχής ανά συνάντηση: 8€

Oι συναντήσεις μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015 έχουν προγραμματιστεί ως εξής:

Από τον Μπραμς στα ντραμς (3-7 χρονών) 18, 25 Οκτωβρίου, 8, 15, 22 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου, 12:00

Ακούω-Βλέπω-Παίζω με τον Vivaldi (5-10 χρονών) 11 Οκτωβρίου, 12:00 
Ακούω-Βλέπω-Παίζω με τον Mozart  (5-10 χρονών) 1 Νοεμβρίου, 12:00
Ακούω-Βλέπω-Παίζω με τον Beethoven (5-10 χρονών) 29 Νοεμβρίου, 12:00

Πληροφορίες:

Εισιτήρια: www.ticketservices.gr, 210 7234567, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου) Δ-Π 9-5, Σάββατο 9-3 και στo Εκδοτήριo της Μουσικής Βιβλιοθήκης στο Μέγαρο, Βας. Σοφίας & Κόκκαλη (Δ-Π και Κυριακή 10-4)
Κόστος συμμετοχής ανά συνάντηση: 8€ (και 4€ για τους γονείς στο πρόγραμμα «Από τον Μπραμς στα ντραμς»)

Έναρξη προπώλησης: 21 Σεπτεμβρίου

Θάνος Παππάς: Σχεδιάζοντας το μέλλον της προσβασιμότητας

Από τη Μποφυλάτου Δήμητρα

   Ο 23χρονος Θάνος Παππάς από τη Καλαμάτα, είναι ο σχεδιαστής που κέρδισε τον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό της Fiat  “Σχεδιάστε το μέλλον της Προσβασιμότητας”, στον οποίο συμμετείχαν 17 χώρες, σχεδιάζοντας ένα ηλεκτροκίνητο όχημα πόλης για τα άτομα με αναπηρίες. Είναι πολλά περισσότερα απ’ αυτό όμως, όπως η κουβέντα μας αποδεικνύει. Αποφοίτησε το 2013 από το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που βρίσκεται στη Σύρο και έκτοτε ασχολείται με το σχεδιασμό οχημάτων και προϊόντων. “Η ιδέα για το ηλεκτροκίνητο όχημα είχε ξεκινήσει το 2012, όταν στα πλαίσια της πρακτικής μου για τη σχολή είχα συνεργαστεί με τον Κωνσταντίνο Mαλανδρίνο. Μετά από εννέα μήνες μελέτης σχεδιάσαμε ένα αναπηρικό όχημα για την εταιρεία Korres Engineering. Αφού ανακαλύψαμε ότι δεν υπήρχαν οχήματα που κάλυπταν τις ανάγκες των αναπήρων τόσο καλά, εργαστήκαμε πάνω σ’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν το «D3», ένα όχημα πόλης για οδήγηση από ανθρώπους που κάνουν χρήση αναπηρικού αμαξιδίου» λέει.

« Αυτό το όχημα προοριζόταν για περεταίρω εξέλιξη και παραγωγή, όμως λόγω κάποιων εμποδίων το project είναι στην αναμονή. Παρόλα αυτά με το συνεργάτη μου, τον Κωνσταντίνο δουλεύαμε πάνω σε ένα δικό μας επιχειρηματικό σχέδιο εκμεταλλευόμενοι την τεχνογνωσία που έχουμε αποκτήσει και δεν σταματήσαμε να το ψάχνουμε».

 

Παράλληλα ο Θάνος άκουσε για τον διαγωνισμό της Fiat με θέμα: “Σχεδιάστε το μέλλον της Προσβασιμότητας» και το θέμα του διαγωνισμού ήταν ακριβώς στο.. στοιχείο του : “Πίστεψα ότι λόγω της εμπειρίας μας από το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων στη Σύρο, που ασχολούμαστε πολύ με θέματα προσβασιμότητας το θέμα είναι ιδανικό! Είχα την ελευθερία να το προχωρήσω ένα βήμα πιο πέρα και να σχεδιάσω ένα αυτοκίνητα γενικά για τους ανθρώπους με αναπηρία: και αυτούς με προβλήματα όρασης ή ακοής αλλά και τους ηλικιωμένους που δεν έχουν καλά αντανακλαστικά.»

 Η εμπειρία του πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, τον βοήθησε ιδιαίτερα, όπως περιγράφει: « Επειδή είχαμε κάνει και τη μελέτη πιο πριν, μου φάνηκε εύκολο να κάνω μια πρόταση για τη Fiat. Από πίσω βέβαια, υπήρχε πολύ δουλειά γιατί έχω ασχοληθεί με το ζήτημα τα προηγούμενα χρόνια. Φυσικά επειδή η Fiat είναι από τις αγαπημένες μου μάρκες, έκανα και κάτι που αισθητικά παραπέμπει στο στυλ της εταιρείας και ασχολήθηκα με την εμπειρία του χρήστη.» Έτσι βρέθηκε στο Τορίνο, είδε από κοντά το σχεδιαστικό κέντρο της Fiat, ένα από τα διασημότερα στον κόσμο και γνώρισε τον αρχι - σχεδιαστή της, Ρομπέρτο Τζιολίτο. «Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία και μου έκανε εντύπωση πόσο απλοί άνθρωποι ήτανε και το σπουδαίο ήτανε ότι με αντιμετωπίζανε ως ισάξιο» λέει

 Αυτή τη στιγμή ζει και εργάζεται στην Ερμουπόλη της Σύρου, όντας  ιδρυτικό μέλος της Exarsis Design. Από το 2010 μαζί με το συνεργάτη και φίλο του Κωνσταντίνο Μαλανδρίνο αναλαμβάνουν projects σχεδιασμού οχημάτων και το όνειρο του είναι να τα δει στο δρόμο: «Δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε το όνειρο μας, τα αυτοκίνητα και τα οχήματα. Έχουμε επαφή με όλους που έχουν σχέση με το αυτοκίνητο στην Ελλάδα. Ελπίζουμε να διακριθούμε στο βραβείο επιχειρηματικότητας και να γίνουμε αφεντικά του εαυτού μας. Μ’ αυτό τον τρόπο θα φέρουμε τα οχήματα που σχεδιάζουμε στο δρόμο». Μπορεί ο επόμενος στόχος να είναι να καταφέρουν να κερδίσουν το βραβείο επιχειρηματικότητας, αλλά απ’ όσο μου λέει, τα όνειρα τους δεν σταματούν σε ένα διαγωνισμό. «Μόνο και μόνο που φτιάξαμε μια ομάδα που σχεδιάζει αυτοκίνητα στην Ελλάδα, είμαστε λίγο τρελοί, θέλουμε  όμως να τα δούμε στο δρόμο!» μου λέει γελώντας και κλείνοντας το τηλέφωνο τον σκέφτομαι να ανηφορίζει  τα σοκάκια της Άνω Σύρου, οραματιζόμενος το επόμενο όχημα που θα σχεδιάσει, με όραμα και μεράκι. Σηματοδοτεί την  Ελλάδα που ονειρεύεται, τη Ελλάδα που αντιστέκεται, που το μέλλον της ανήκει…

Σταύρος Σταυρινός: O εμπνευστής του Superdad.gr

Συνέντευξη: Δήμητρα Μποφυλάτου, φωτογράφος: Στέφανος Τσακίρης

   Eίναι ο εμπνευστής του πρώτου site για μπαμπάδες, του Superdad.gr, που αποτελεί μια όαση σε σχέση με τη πληθώρα μαμαδίστικων ιστοσελίδων που συναντάει κανείς στο ελληνικό διαδίκτυο. Η γέννηση της κόρης του, που σήμερα είναι 16 μηνών, τον έκανε να δει τη ζωή με άλλο μάτι και να δημιουργήσει μια ιστοσελίδα σύγχρονη, που απευθύνεται και στους εν δυνάμει σούπερ μπαμπάδες, αλλά και στις μαμάδες, που θέλουν να μαθαίνουν τα πάντα όσον αφορά τα παιδιά τους.

    Ο ίδιος εξιστορεί στον «ΕΤ» πώς πήρε αυτή την απόφαση :“Λίγο πριν το τέλος του 2012 γεννήθηκε η κόρη μου και μαζί με αυτήν και η ιδέα για τη δημιουργία ενός site για μπαμπάδες.  Δεν ξέρω αν υπήρχε ανάγκη αυτή καθαυτή για τη δημιουργία ενός site για μπαμπάδες, απλά θεώρησα ότι υπήρχε ένα κενό στην ενημέρωση στο ελληνικό διαδίκτυο σχετικά με το σύγχρονο πατέρα και τους ρόλους του, σε αντίθεση με μια πληθώρα ιστότοπων και ιστολογίων που αφορούν στη μητέρα και στη μητρότητα.» Ο ίδιος γνώριζε από πρώτο χέρι ότι οι περισσότεροι άντρες είναι πιο διστακτικοί στο να απευθυνθούν σε κάποιον για να ζητήσουν συμβουλές ή και συμπαράσταση  και έτσι θεώρησε  ότι πιο εύκολα θα επισκεπτόταν ένας άντρας και μέλλοντας μπαμπάς ένα site που απευθύνεται σε μπαμπάδες.  

Η πιο γλυκιά συμβίωση της ζωής του

Η γέννηση και φυσικά η φροντίδα της κόρης του, που είναι σήμερα 16 μηνών του έμαθε πολλά και δέχτηκε να μου απαριθμήσει τα σημαντικότερα:  «Τα παιδιά μας υπενθυμίζουν καθημερινά πως η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα. Ακόμη δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να νιώθω τόσο γεμάτος μαζί της.» Τι θα πει τη σήμερον ημέρα να είσαι καλός πατέρας; Yπάρχει κάποια μαγική συνταγή; O Σταύρος Σταυρινός εξηγεί: “Να είσαι εκεί και να περνάς ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σου. Γιατί για να είναι κανείς καλός πατέρας δεν απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο ικανοτήτων, μόρφωση ή και εμπειρία. Όπως δε σημαίνει ότι ο καλός πατέρας δεν θα κάνει λάθη. Όλοι οι μπαμπάδες κάνουν λάθη και αυτό είναι που τους κάνει μπαμπάδες στην τελική.”

Μητέρα, μανούλα, μαμά

Τολμώ να τον ρωτήσω με ποιο τρόπο δικαιολογεί την πανσπερμία των «μαμαδίστικών» ιστοσελίδων. Αλήθεια, γιατί δεν υπάρχουν sites για μπαμπάδες; «Παρόλο που αφορά εξίσου και στους δύο γονείς, το θέμα παιδί είναι συνυφασμένο με το θέμα μητρότητα. Αυτό είχε και εξακολουθεί να έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία και λειτουργία εκατοντάδων ιστότοπων και ιστολογίων για τη μητέρα και τη μητρότητα. Το γεγονός ότι αυτά μπορεί να είναι «μαμαδίστικα», όπως τα χαρακτηρίζετε, απλά δείχνει προφανώς ότι αυτό είναι το ύφος που προτιμάται από το αναγνωστικό κοινό των μαμάδων στην Ελλάδα ή τουλάχιστον αυτό επέλεξαν οι δημιουργοί/εκδότες για να προσελκύσουν το κοινό τους. Δε σημαίνει απαραίτητα ότι το παιδί αποτελεί καθαρά γυναικεία υπόθεση. Όπως για παράδειγμα δε σημαίνει ότι μία γυναίκα δεν μπορεί να ενδιαφέρεται για αθλητική ενημέρωση. Ωστόσο οι ιστότοποι αθλητικής ενημέρωσης δεν παύουν να έχουν αντρική χροιά.» εξηγεί.

Όσο για το τι ευτράπελα του έχουν συμβεί, ενώ φρόντιζε τη κόρη του; Ο Σταύρος Σταυρινός είναι απολαυστικός: “Θυμάμαι, όταν ακόμα η κόρη μας ήταν περίπου 2 μηνών, κάποιο από εκείνα τα ατελείωτα βράδια, την άκουσα να κλαίει και έτρεξα να πάω να την ηρεμήσω για να μην ξυπνήσει η γυναίκα μου και για να πάρω μερικά εύσημα ως καλός πατέρας και σύζυγος. Μέσα στη νύχτα όμως, λίγο το σκοτάδι, λίγο και η μαζεμένη κούραση, στην προσπάθεια μου να εξέλθω από το δωμάτιο έπεσα με το κεφάλι πάνω στη μισάνοιχτη πόρτα. Λογικό ήταν να ξυπνήσει η γυναίκα μου από το θόρυβο και να τρέξει αυτή στο παιδί τελικά, μιας και εγώ ήμουν στο πάτωμα και γελούσα μόνος μου μέσα στην απελπισία μου.»

Πατέρας στα zeroes

  Έχει αλλάξει ο ρόλος του πατέρα στην σημερινή κοινωνία; O ίδιος λέει: “Ο παραδοσιακός ρόλος της γυναίκας και του άντρα έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα να μπορούμε να μιλούμε και για ριζικές αλλαγές, αν θέλετε σε σχέση με το παρελθόν και τις προηγούμενες γενιές μπαμπάδων.Ο ρόλος του πατέρα σήμερα δεν περιορίζεται πια στο να παρέχει την οικονομική στήριξη στην οικογένεια και να θέτει όρια και κανόνες με ευθύνη την τήρησή τους. Ο σύγχρονος πατέρας εμπλέκεται πολύ περισσότερο στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών του μέσα από μια πιο ενεργή και διευρυμένη συμμετοχή στην καθημερινότητα της οικογένειας. »

Ειρήνη Βουρλούμη: Μια Ελληνίδα φωτογράφος, στο “New Yorker”

Από τη Δήμητρα Μποφυλάτου

Aίθουσα αναμονής στα γραφεία του ΚΚΕ

Οι φωτογραφίες της κάνουν το γύρο του κόσμου και η νεαρή ανταποκρίτρια διεθνών ειδησεογραφικών Μέσων έχει καταφέρει να συνεργαστεί με έντυπα όπως οι NewYork Times, το Τime, το Business Week, ο Guardian και το περιοδικό του Le Monde. Παράλληλα οι εικόνες από το τελευταίο προσωπικό φωτογραφικό project της, με τίτλο "In Waiting" κάνουν το γύρο του κόσμου! Τη μέρα που συναντηθήκαμε, ένα ηλιόλουστο πρωινό στη πλατεία Συντάγματος, με εξέπληξε η ζεστασιά που αποπνέει. Το project της, "Εν αναμονή", έχει ως θέμα του την Ελλάδα και περιλαμβάνει  φωτογραφίες από χώρους αναμονής  δημοσίων κτιρίων και ιδρυμάτων της πρωτεύουσας.

Το Υπουργείο Απασχόλησης κέντρισε το ενδιαφέρον της Ειρήνης Βουρλούμη

 «Εργάζομαι πάνω σ’ αυτό το έργο από  το 2011. Είχα επιστρέψει  από την Αμερική, όπου σπούδαζα, στην Ελλάδα και ξεκίνησα να δουλεύω  ως ανταποκρίτρια. Ήμουν τυχερή γιατί είχα κρατήσει επαφές με αρκετά αμερικανικά μέσα.» λέει.  Κάπως έτσι, προέκυψε το “Εν αναμονή”: «Ήθελα να δείξω κάτι διαφορετικό, που θα με εκφράζει παράλληλα . Mε ελκύουν πολύ οι λεπτομέρειες και όταν πήγαινα σε κτίρια δημόσιων φορέων αναγνώριζα ότι ήταν μοναδικά. Είχαν κάτι που εκφράζει την ελληνική κοινωνία.»

   Τα  δημόσια κτήρια και ιδρύματα στο κέντρο της Αθήνας, η εφορία, το δημόσιο νοσοκομείο, το γραφείο υπαλλήλου στο υπουργείο Ανάπτυξης,  «αιχμαλωτίστηκαν» στην αιωνιότητα από το  φακός της και μπορεί να απουσιάζουν τα πρόσωπα, αλλά μ’ ένα τρόπο τα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας κυριαρχούν. «Aκόμη συνεχίζω το συγκεκριμένο πρότζεκτ, είναι σε εξέλιξη. Παράλληλα θα εκδοθεί ως βιβλίο και σκοπεύω να κάνω έκθεση στην Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2014», λέει.

   Η συγκεκριμένη δουλειά, την έκανε γνωστή σε παγκόσμιο επίπεδο και από κάποιους χαρακτηρίστηκε η  φωτογράφος που κατάφερε να αποδώσει με τον δικό της τρόπο την ελληνική κρίση. 

Δικαστήρια

Η ίδια δεν φαίνεται να συμφωνεί απόλυτα με αυτό τον χαρακτηρισμό: «Θεωρώ ότι η δουλειά που έχω κάνει, αποπνέει κάτι θετικό. Κάποιοι μου έχουν πει το αντίθετο, αλλά νομίζω ότι δείχνει την πραγματικότητα. Οι Έλληνες έχουμε ένα στυλ ξεχωριστό, που είναι το χαρακτηριστικό μας. Νιώθουμε ελεύθεροι πχ  να κρεμάσουμε μια αφίσα του Τσε Γκεβάρα πάνω από το γραφείο μας. Βεβαίως πιστεύω ότι μια φωτογραφία μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες», λέει. 

Πάντειο Πανεπιστήμιο

     Γεννήθηκε στην Αθήνα, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Ινδονήσια. Αγάπησε την φωτογραφία στην Νέα Υόρκη όπου και έζησε για έντεκα ολόκληρα χρόνια. Αποφοίτησε από το Parsons School of Design και στη συνέχεια έκανε το μεταπτυχιακό της στο Columbia της Νέας Υόρκης.

“Ήμουν είκοσι χρονών και είχα πάει για σπουδές και ο πατέρας μου, μου έδωσε  μια φωτογραφική μηχανή. Άρχισα να φωτογραφίζω την πόλη, μου άρεσε πολύ και γνώρισα κάποιους φίλους, που μου είπαν να κάνω αίτηση σε σχολή φωτογραφίας. Έτσι τελικά σπούδασα δημοσιογραφία και φωτογραφία».  Προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια και αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Ο θείος της, Γιάννης Παππάς, είναι ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες γλύπτες  και έχει φιλοτεχνήσει μάλιστα τα αγάλματα έξω απ’ τη Βουλή. Ακόμη έχει αδυναμία στον παππού της, το γνωστό ζωγράφο Αντρέα Βουρλούμη. Επιθυμία της είναι να πραγματοποιήσει ένα έργο στη μνήμη του: “Θέλω πολύ να κάνω ένα πρότζεκτ με τις ζωγραφιές του και τις φωτογραφίες μου» λέει.

Ο Βασίλης Δημητρίου

     Πρόσφατα φωτογράφισε για τους «New York Times», τον Βασίλη Δημητρίου, έναν 78χρονο ζωγράφο που φιλοτεχνεί εδώ και σαράντα χρόνια τα ταμπλό των ταινιών που προβάλλονται στον  κινηματογράφο «Αθήναιον». Όταν μιλάει για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, το πρόσωπο της φωτίζεται και αναφέρει ότι είναι ίσως η πιο  αισιόδοξη δουλειά που έχει κάνει. «Ξεχώρισα το  Βασίλη Δημητρίου, γιατί είναι πολύ θετικός άνθρωπος. Αγαπάει αυτό που κάνει πάρα πολύ και με αυτά τα χρήματα  βοηθάει όλη του την οικογένεια. Είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας» λέει.

Επι τω έργω

Και συνεχίζει μιλώντας για τη γνωριμία της, με τ’ αδέλφια Γιάννη και Θανάση Αντετοκούμπο στο Μιλγουόκι των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν κλήθηκε να τους φωτογραφήσει:« Είχα περάσει πολύ όμορφα όταν έκανα το θέμα με τους αδελφούς Αντετοκούμπο, λίγο πριν φύγει ο Γιάννης, για να παίξει  στο NBA, στους Μιλγουόκι Μπακς. Με ενέπνευσαν γιατί είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Οι γονείς τους δούλεψαν σκληρά  για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Μου άρεσε που θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες, γιατί έχουν γεννηθεί εδώ, είναι ελληνόπουλα».  

Η Ειρήνη Βουρλούμη

  
   Το βλέμμα της συννεφιάζει, όταν τη ρωτώ αν έχει βιώσει φαινόμενα ρατσισμού, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Ήταν κάτι που δεν συνέβαινε, όπως μου λέει, στο παρελθόν: «To θέμα του ρατσισμού είναι κάτι που με ανησυχεί πολύ ως Ελληνοϊνδονήσια. Έχω εμπειρίες που δεν είχα όταν μεγάλωνα εδώ. Τα τελευταία χρόνια δέχτηκα ρατσιστικά σχόλια, μου έχουν πει: “Γύρνα σπίτι σου” και είναι πολύ απογοητευτικό αυτό.  Ελπίζω να άλλάξει» εξομολογείται. Όσο για τα όνειρα της για το μέλλον; Χαμογελάει, διστάζει, το σκέφτεται. Τελικά μου λέει: «Να συνεχίσω να δημιουργώ και η φωτογραφία μου να έχει δομή και περιεχόμενο. Επίσης θα ήθελα να ζήσω για ένα διάστημα στην Ινδονησία και να βοηθάω αυτούς που έχουν ανάγκη, όσο  μπορώ.»

Ο Γρηγόρης Βαλιανάτος πρόεδρος της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας"

Κάθε μεγάλο ταξίδι ξεκινά με ένα μικρό βήμα

του Στρατή Κατάκου

Η εκλογή του Γρηγόρη Βαλλιανάτου ως προέδρου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και  οι συζητήσεις που έγιναν στο 4ο συνέδριό της, σηματοδοτούν  μια αθέατη και μικρή ίσως αλλά σημαντική αλλαγή στην τρέχουσα, ζοφερή πολιτική πραγματικότητα.

Σε ένα πρώτο επίπεδο ένα πολιτικό κόμμα –έστω και πολύ μικρό, φιλελεύθερο- τολμά να εκλέξει στην ηγεσία του ένα πρόσωπο-ταμπού για την κυρίαρχη νεοελληνική συντηρητική κουλτούρα. Έναν πολιτικό επιστήμονα, επικοινωνιολόγο,  με πολύ σημαντική ιστορία και δράση στο κίνημα για την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και την δημιουργία της κοινωνίας των πολιτών. Στοιχεία όμως που αποσιωπώνται και καλύπτονται από την κυρίαρχη τηλεοπτική αισθητική του κουτσομπολιού, της διαστρέβλωσης, της αποστροφής στο διαφορετικό και το ειλικρινές, της προβολής του πιπεράτου και  του ασήμαντου, για χάρη της τηλεθέασης, του αποπροσανατολισμού και της αποχαύνωσης.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, οι δυνάμεις της ελευθερίας και της ανοικτής κοινωνίας,  αρχίζουν να κατανοούν (από ανάγκη μα και από επιλογή) ότι η αποδοχή των κανόνων του ‘συστήματος’, η σοβαροφάνεια, ο καθωσπρεπισμός, ο λαϊκισμός και η κολακεία των πιο συντηρητικών ενστίκτων του ‘λαού’, δεν οδηγούν πουθενά. Παρότι ποτέ δεν πίστευαν ή δεν έκαναν τα παραπάνω, πολλές φορές τα ανέχονταν  ή τα αποδέχονταν, ελπίζοντας –εις μάτην-  να δοθεί μια ευκαιρία στις ιδέες τους.

Σε ένα τρίτο επίπεδο, όλο και περισσότεροι αποδέχονται  ότι η ίδια η ύπαρξη της χώρας με όρους ελευθερίας, ασφάλειας, δικαιοσύνης και ευημερίας, δεν είναι ένα στενά πολιτικό, οικονομικό, τεχνοκρατικό εγχείρημα. Περνά απαραίτητα μέσα από τον πραγματικό διάλογο, την αποδοχή του διαφορετικού, την ουσιαστική σύνθεση και συνεργασία με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Προχωράει  σε συγκρούσεις και συνεχή προσπάθεια για τη δημιουργία σοβαρών θεσμών, το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων, την απελευθέρωση της οικονομίας και της κοινωνίας από το θανάσιμο εναγκαλισμό του κράτους. Και καταλήγει σε μια συνολική ‘αλλαγή παραδείγματος’, μια ‘πολιτισμική επανάσταση’ προς μια  κουλτούρα ελευθερίας, ατομικής ευθύνης και επιλογής. Και όλα τα παραπάνω, όχι σε βάθος χρόνου, όχι –μόνο- με παιδεία και αλλαγή νοοτροπίας. Αλλά άμεσα, με πίεση για αλλαγή θεσμών, με ανάδειξη, συσπείρωση και άμεση δράση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, που υπάρχουν ήδη και συχνά είναι πλειοψηφικές.

Όσοι παρακολούθησαν το Σάββατο 12 Νοεμβρίου τη συζήτηση ‘Η ανάγκη για ένα μέτωπο ορθολογισμού και μεταρρυθμίσεων απέναντι στην κρίση’, στο 4ο συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας , διαπίστωσαν έναν απαράμιλλο πλούτο ιδεών και επιχειρημάτων, κοφτερά μυαλά, κουλτούρα πραγματικής συνεργασίας, εκλεκτούς ομιλητές και εκατοντάδες πολίτες να συζητούν για ώρες, με κανόνες και υψηλό επίπεδο, για τις προοπτικές της χώρας.
Και όσοι   αντιδιαστείλουν τα παραπάνω, με τις ιδέες, τις πράξεις, τα λόγια, την εικόνα   και την αισθητική του παλαιού πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του όλα τα τελευταία χρόνια και κυρίως τις τελευταίες εβδομάδες, μπορούν να βγάλουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

* Ο Στρατής Κατάκος είναι Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.