tunes

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τεχνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τεχνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023

Εκδήλωση | «Η τέχνη στην υπηρεσία της κοινωνίας: Προκλήσεις και καλές πρακτικές»

 

Το ΚΜΟΠ – Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση με θέμα «Η τέχνη στην υπηρεσία της κοινωνίας: Προκλήσεις και καλές πρακτικές», την Πέμπτη 6 Απριλίου 2023 και ώρα 18.00-20.00, στα γραφεία του ΚΜΟΠ στον Πειραιά (Ματρόζου 1 και Τζαβέλλα).

Στην εκδήλωση θα συζητήσουμε θέματα όπως:

  • Η υποστήριξη και ενδυνάμωση νέων καλλιτεχνών ώστε να επιβιώσουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες
  • Η θεραπεία μέσω τέχνης (art therapy) και η ψηφιακή θεραπεία μέσω τέχνης
  • Πώς δημιουργούμε έναν ασφαλή χώρο στις συνεδρίες ψηφιακής θεραπείας μέσω τέχνης

Θα παρουσιαστούν παράλληλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα «Arty – Η ψηφιακή Θεραπεία μέσω Τέχνης για νέους με αναπτυσσόμενες ή υπάρχουσες ψυχικές διαταραχές» και «Heart – Βοηθώντας τους καλλιτέχνες της Ευρώπης να επιβιώσουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες», τα οποία υλοποιεί στην Ελλάδα το ΚΜΟΠ.

Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://bit.ly/3ns2V9g

Η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν – Απαραίτητη η προεγγραφή. Στους/τις συμμετέχοντες/ουσες Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης είναι διαθέσιμο ΕΔΩ.

ℹ️ Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα email arty-project@kmop.org και heart-project@kmop.org ή τηλεφωνικά στο 210 3637547.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Evi Evan: Ρεμπέτες στη καρδιά της Ρώμης




    “Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά εμένα μ΄ αγαπούνε, μόλις θα μ΄ αντικρύσουνε θυσία θα γενούνε”. Μια μπάσα φωνή «σπάει» τη μονοτονία στα σοκάκια της Ρώμης, οδηγώντας τους Ιταλούς σε… ρεμπέτικες διαδρομές. Μπαγλαμάδες και μπουζούκια, «ώπα» και τσιπουράκια, δίνουν το «στίγμα» της διασκέδασης α λα ελληνικά. Οι  Evi Evan, ένα συγκρότημα που «γεννήθηκε» το 2007, με μέλη Έλληνες μουσικούς που μένουν μόνιμα στη Ρώμη, αλλά και Ιταλούς συναδέλφους τους, «βγάζουν» το  ρεμπέτικο, από το ελληνικό κοινωνικό «υπόγειο» και ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να του χαρίσουν διεθνή αναγνώριση. Στόχος τους, είναι να δείξουν στους Ευρωπαίους  μια άγνωστη πτυχή του  ελληνικού πολιτισμού, που ξεφεύγει από το πολιτιστικό καλούπι της Ελλάδας του Ζορμπά, των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Πέτυχαν δε, το ακατόρθωτο: Στην Ιταλία πλέον το ρεμπέτικο δεν είναι κάτι το άγνωστο και παρά πολλοί Ιταλοί σιγοτραγουδούν ρεμπέτικα, με «σπασμένα» ελληνικά.
       Το ιταλικό κοινό έχει μια έμφυτη περιέργεια για ό,τι αφορά την Ελλάδα και έχει αγκαλιάσει το ρεμπέτικο,  όπως  περιγράφει στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής», ο κ. Δημήτρης Κωτσιούρος, εκ των βασικών μελών των Evi Evan: «Στις συναυλίες μας έρχεται κυρίως  κοινό που αγαπάει την Ελλάδα. Άνθρωποι που δείχνουν  ενδιαφέρον για τον πολιτισμό μας, την γλώσσα μας και τον τόπο μας. Άνθρωποι που έχουν την περιέργεια και την ανάγκη να εκβαθύνουν και να μας γνωρίσουν καλυτέρα. Είναι παρά πολλοί και αγαπούν την Ελλάδα. Όμως, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στη Ιταλία υπάρχει αρκετός κόσμος που θεωρεί τους Έλληνες ως ευρωπαίους «τζίτζικες», προκατάληψη που γεννήθηκε κυρίως μετά την κρίση του 2008 και βρήκε πρόσφορο έδαφος σε μεγάλο μέρος του  τύπου».  Αγαπημένο ρεμπέτικο τραγούδι των Ιταλών είναι, όπως λέει ο κ. Κωτσιούρος το: “Οι πρωθυπουργοί” του Μάρκου Βαμβακάρη. «Στην Ιταλία υπάρχουν πολλά προβλήματα και δεν διαφαίνονται  βιώσιμες λύσεις. Ο λαός έχει αγανακτήσει με το πολιτικό γίγνεσθαι και το τέλμα που έχει εγκλωβιστεί. Το ρεμπέτικο γνωρίζει εν έτει 2015   διεθνή αναγνώριση και συνδιαλέγεται με διαφορετικές κουλτούρες γιατί αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση στον κυκεωνα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανοποίησης, εξηγεί. «Αν, όπως λέει ο Ηλίας Πετρόπουλος, το ρεμπέτικο είναι η μουσική τoυ αστικού προλεταριάτου, του περιθωρίου και της αντίδρασης, τότε είναι η μουσική της σημερινής Ευρώπης»
        Mε το έργο τους oι Εvi evan έχουν καταφέρει να τους αγκαλιάσουν πολλοί άνθρωποι που δεν μιλούν Ελληνικά κι αυτό γιατί μαζί με τη μουσική κάνουν κι ένα…μάθημα ιστορίας και πολιτισμού της Ελλάδας.: “Στις εμφανίσεις που κάνουμε εξηγούμε τους στίχους των τραγουδιών και το περιβάλλον που δημιουργήθηκαν. Μιλάμε για την ζωή και τις συνθήκες που βιώσαν οι μεγάλοι συνθέτες του ρεμπέτικου. Mας συνοδεύει ένας έξοχος χορευτής, ο Δημήτρης Ευαγγέλου, ο όποιος μέσα από το χορό και την κίνηση του σώματος καταφέρνει να περάσει επιπλέον μηνύματα. Πιστεύω ότι το ρεμπέτικο έχει από μόνο του μια απίστευτη δύναμη επικοινωνίας. Έχει γραφτεί για να αγγίζει την ψυχή, είναι το τραγούδι της ψυχής. Κι αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα, νιώθει το πάθος και τη συναισθηματική ένταση αυτής της μουσικής που πάει παραπέρα από την κατανόηση ενός γλωσσικού ιδιώματος» δηλώνει.
      Στην περίπτωση τους ισχύει απόλυτα, ότι οι παρέες φτιάχνουν ιστορία. «Όλα ξεκίνησαν λίγο καιρό μετά την άφιξη μου στην Ιταλία για σπουδές. Στη Νπολι γνώρισα το Νίκο Νικολόπουλο που έπαιζε μπαγλαμά. Αγαπούσαμε το ρεμπέτικο και συχνά στηνόντουσαν γλεντκια στα σπίτια μας. Το 2007 μαζ με έναν φιλέλληνα Ιταλό μουσικ, τον Daniele Ercoli, αποφασίσαμε να φτιάξουμε το σχήμα Evì Evàn. Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν στα πλαίσια μιας πολιτιστικής εκδήλωσης σε μια από τις πιο ιστορικές καταλήψεις της Ρώμης, το πρώην εργοστάσιο SNIA» εξηγεί ο κ. Κωτσιούρος. Η τεραστία ανταπόκριση ήταν το ερέθισμα να συνεχίσουν: «Θέλαμε να δείξουμε μια άγνωστη πτυχή του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, μια καινούρια διάσταση που ξεφεύγει από το στεν τουριστικό και πολιτιστικ καλούπι της Ελλάδας του Ζορμπά, των Μαρμάρων του Παρθενώνα, της πανέμορφης θάλασσας και του λαμπερού ήλιου. Το σχήμα με την μορφή που έχει σήμερα απαρτίζεται, εκτός από εμάς, και από τους Γιώργο Στριμπάκο (τραγούδι και μπαγλαμά),  Francesco Di Cristofaro (ακορντεόν), τον Emiliano Maiorani (κιθάρα) και τον Luca Cioffi (κρουστά).»

Ιταλία-Ελλάδα: Ρεμπέτικη συμμαχία


      
Στην Ιταλία πλέον το ρεμπέτικο δεν είναι κάτι το άγνωστο, όπως πριν λίγα χρόνια και αυτό, όπως εξηγεί ο κ. Κωτσιούρος,  έγινε πράξη με τη συμβολή μεγάλων Ιταλών καλλιτεχνών: « Μεγάλη ήταν η συμβολή μεγάλων Ιταλών καλλιτεχνών όπως ο Vinicio Capossela και ο Moni Ovadia.  Ο  Vinicio με τον δίσκο του “Rebetiko Gynastas”,  το βιβλίο  του “Τεφτέρι” και μαζί με τον σκηνοθέτη Andrea Segre που γύρισαν το ντοκιμαντέρ “Indebito” βοηθήσαν πολύ ώστε να καταλάβει το ιταλικό κοινό, όχι μόνο το ρεμπέτικο, αλλά και τις δραματικές διαστάσεις εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας». Οι Evi Evan βρίσκονται στον απόηχο της τελευταίας τους δισκογραφικής δουλειάς “Ρεμπέτικη διαδρομή” στον οποίο συμμετέχουν επίσης ο Vinicio Capossela,  ο Moni Ovadia, ο Daniele Sepe και η Σοφία Λαμπροπούλου. Πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι που ξεκινάει από τη Σμύρνη και τους αμανέδες, περνάει από το κλασικό ρεμπέτικο του Πειραιά και καταλήγει στην εποχή μας, σε μια χώρα που δεν είναι η φυσική πατρίδα του ρεμπέτικου. «Το επόμενο μας βήμα είναι το μουσικό-θεατρικό έργο “Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη» εξηγεί ο κ. Κοτσιούρος. « Είναι μια προσπάθεια να γνωρίσουμε στο ιταλικό κοινό τον Ηλία Πετρόπουλου που με το τεράστιο έργο του, που τόσο πολύ πολεμηθηκε στην Ελλάδα, έβγαλε από το ντουλάπι της λήθης την αληθινή νεοελληνική παράδοση.

Περισσότερες πληροφορίες

www.facebook.com/evievan.rebetiko.





Κυβέλη Καστοριάδη: Ποια είναι η κόρη του Κορνήλιου Καστοριάδη;


Ειναι μια ταλαντούχα μουσικός που μοιράζεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες της αγάπες, την Αθήνα και το Παρίσι και βρέθηκε στη χώρα μας πριν λίγο καιρό, ταξιδεύοντας  μουσικά τους θεατές, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων με το πρόγραμμα που παρουσίασε «Ο άνεμος θα μας ταξιδεύει». Με συνοδοιπόρους τη  Μαρία Κουλούρη  και τον Ορέστη Καλαμπαλίκη,  παρουσίασαν ένα  πρόγραμμα, όπου οι μελωδίες του Σερζ Γκένσμπουργκ γειτνιάζουν με εκείνες του Kουρτ Βάιλ και του Τομ Γουέιτς, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Σε ένα διάλλειμα από τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, μας μίλησε για τη ζωή της, τον πατέρα της και την αγάπη της για τη μουσική, ενώ μοιράστηκε φωτογραφίες από τα παιδικά της χρόνια στο Παρίσι.

                                                 Ένα παιδί, (μουσικό) θαύμα!
  Άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία πέντε χρόνων. Συνέχισε παίζοντας τσέμπαλο επί τέσσερα χρόνια με τον Αντουάν Ζόφρουα Ντεσόμ. Δεκαπέντε χρόνων ξεκίνησε μαθήματα τραγουδιού στο Ωδείο Ραχμάνινοφ.  Παίρνει το δίπλωμά της στην Κλασσική και Αγγλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο Paris-X Nanterre και συνεχίζει μαθήματα τραγουδιού. Το 2006, προσχωρεί στην Λυρική Ομάδα της Poste και της France Télécom, με την οποία συμμετέχει σε πολλά κονσέρτα χορωδίας και παραστάσεων όπερας. Το 2007, τραγουδάει στην Ωραία Ελένη του Οφενμπαχ, υπό τη διεύθυνση του Λωρέν Ζάικ. Το 2008, συμμετέχει σε δεκαπέντε παραστάσεις της Vie parisienne του Όφενμπαχ  στο θέατρο Τριανόν στο Παρίσι, υπό την εναλλασσόμενη διεύθυνση του Λώρεν Ζάικ και του Μπέρναρντ Τόμας. Παράλληλα, τραγουδάει με την γυναικεία χορωδία Concert de Polhymnie που επικεντρώνει το ρεπερτόριό της στον XIXe και τον XXe αιώνα, η οποία προκρίθηκε στο Διεθνή Διαγωνισμό Μουσικής στη Βερόνα το 2008. Παρουσίασε με τον πιανίστα Κωστή Παπαδόπουλο στο Παρίσι το «Foolish Heart», ένα ρεσιτάλ με μελωδίες του Κουρτ Βάιλ. Το 2010, έπαιξε και τραγούδησε στην παράσταση «Athalie» του Ρακίνα στο Παρίσι. Το 2011, δημιούργησε με την  Όντρεϊ Μπέντλεϊ την πρωτότυπη παράσταση «Oh my Glotte», που ανέβασαν το φθινόπωρο του 2013 στο Παρίσι. Το 2013, ηχογράφησε στην Αθήνα τον πρώτο της δίσκο με την Ντόρα Μπακοπούλου  και τον Ηρακλή Βαβάτσικα. Tον Ιούνιο του 2013, ερμήνευσε στο Μουσείο της Ακρόπολης έργα του Γάλλου σύγχρονου συνθέτη Tιερί Πεκού.


Γεννήθηκες στο Παρίσι το 1980 σε ένα σπίτι με μεγάλη αγάπη για τη μουσική. Τι θυμάσαι από τη παιδική σου ηλικία;
Τη μουσική, τις βόλτες με τους γονείς μου στο νησάκι μπροστά από το σπίτι, τα παιχνίδια στην αυλή του σπιτιού, όπου παίζαμε μπάλα με τα παιδιά της πολυκατοικίας.

Στις παιδικές σου μνήμες, η Ελλάδα ποια θέση έχει;
Η μυρωδιά του θυμαριού, πράσινη άμμος, η ζέστη και ο ήλιος προφανώς, το παστίτσιο που έφτιαχνε η γιαγιά μου και που τρώγαμε βλέποντας τη “Μελωδία της Ευτυχίας” στην τηλεόραση.

Ξεκίνησες να παίζεις πιάνο στην ηλικία των πέντε ετών. Ποια ήταν τα πρώτα τραγούδια που θυμάσαι να παίζεις;
Υπήρχε πιάνο στο σπίτι, γιατί έπαιζε ο μπαμπάς. Θυμάμαι να κάθομαι και να προσπαθώ να παίζω από μικρή. Έτσι άρχισα. Έμεινα όμως στα κλασικά κομμάτια και δεν έπαιξα ποτέ τραγούδια.

Υπήρχε κάποιο τραγούδι που έπαιζε ο πατέρας σου, Κορνήλιος Καστοριάδης και το θυμάσαι χαρακτηριστικά;
Το «Monsieur William» του Léo Ferré. 

 Τι έχεις κρατήσει ως ανάμνηση από τον πατέρα σου;
Τη βόλτα που κάναμε στα γενέθλιά μου για να πάμε να πάρουμε το αγαπημένο μου γλυκό, άγριες φράουλες και φρούτα του πάθους,  από το ζαχαροπλαστείο που ήταν στην απέναντι όχθη του Σηκουάνα.

Ποιο είναι το μάθημα ζωής που πήρες από τον πατέρα σου, και πόσο σε βοήθησε η παρουσία του στο να φιλοσοφείτε τα πράγματα;
Πήρα πολλή αγάπη από αυτόν. Πήρα μάλλον όμως την απαισιοδοξία του για το πώς πάνε τα πράγματα και για το οικολογικό μέλλον του πλανήτη.

Από το σπίτι σου στο Παρίσι έχουν περάσει άνθρωποι της διανόησης και  της τέχνης. Ποιόν ξεχώρισες, ως παιδί, σαν προσωπικότητα;
Τον Οκτάβιο Παζ και τον Μίλαν Κούντερα. Από τους Έλληνες, τη Ντόρα Μπακοπούλου.

Zείς μεταξύ Αθήνας και Παρισιού.  Πώς βλέπεις  τα πράγματα σε κοινωνικό επίπεδο στην Ελλάδα και τι λένε για την κατάσταση οι Γάλλοι πολίτες;
 Τι να πω; Είναι τα πράγματα τραγικά. Δυσκολεύονται όλοι πάρα πολύ. Στην Γαλλία, οι Γάλλοι που ξέρω πονάνε αυτή τη χώρα.

Νιώθεις ποτέ ότι μοιράζεσαι μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας;
 Ναι βέβαια. Αγαπώ πολύ και τις δύο χώρες και δε θέλω να διαλέξω ανάμεσα στις δύο.

Τι αγαπάς και τι σε ενοχλεί στην Αθήνα του 2014;
 Μου αρέσει πολύ το ύφος αυτής της πόλης. Δεν μου αρέσει η φτώχεια προφανώς και σ΄ ένα δεύτερο επίπεδο, που αφήνουν κάποια νεοκλασικά σπίτια να καταρρέουν.

Ποια είναι η αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα;
Να περπατώ στους δρόμους του Θησείου και στα Πετάλωνα.

Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω να τραγουδάω και να βρίσκομαι επί σκηνής. Θα ήθελα επίσης να βρω δικά μου τραγούδια.



10 πράγματα που δεν γνωρίζουμε για τη Κυβέλη Καστοριάδη

1. Έχω τα ίδια αρχικά με τον πατέρα μου και τον παππού μου.
2. Φτιάχνω κούκις και μπράουνις.
3. Χορεύω κλακέτες.
4. Λατρεύω τα πανηγύρια και να χορεύω νησιώτικα.
5. Σπούδασα αρχαία.
6. Δε μου αρέσει η Αφροδίτη της Μήλου (είμαι της ομάδας της Νίκης της Σαμοθράκης).
7. Μικρή είχα καρφώσει το χέρι μου στα κάγκελα της εκκλησίας και έχω ακόμα το σημάδι.
8. Αγαπημένα μου «ναρκωτικά» είναι η σοκολάτα και το ουίσκι.
9. Τρελαίνομαι για το μελτέμι.
10. Μετακομίζω σ΄ ένα μήνα.


Από τη Δήμητρα Μποφυλάτου





Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΜΙΚΡΟΙ ΚΗΠΟΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ


23 καλλιτέχνες «καλλιεργούν» μέσα σε αβέβαιους καιρούς.
10/11 – 11/12/2011
Εγκαίνια: Πέμπτη 10/11/2011, 20:30
TAF / The Art Foundation, Νορμανού 5, Μοναστηράκι, Αθήνα
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο 13:00-24:00, Κυριακή 14:00-24:00

Η ομάδα "Επιμέλεια και Οργάνωση Εκθέσεων Τέχνης του Κολλεγίου Αθηνών, έχει την τιμή να σας καλέσει στα εγκαίνια της Έκθεσης “Μικροί Κήποι Ευτυχίας”, την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011 στην Γκαλερί TAF / The Art Foundation, Νορμανού 5, Μοναστηράκι. Η έκθεση που θα διαρκέσει έως τις 11 Δεκεμβρίου 2011, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει το πως αντιδρούν οι άνθρωποι σε περιόδους κρίσης.

Ζάφος Ξαγοράρης
Ατιτλο, 2002, υδατο-διαλυτά χρώματα σε χαρτί επικολλημένο σε καμβά, 100 x 120 εκ.

Η ιδέα για την έκθεση Μικροί Κήποι Ευτυχίας προέκυψε από συζητήσεις κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου Επιμέλεια και Οργάνωση Εκθέσεων Τέχνης, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Επιμορφωτικών Προγραμμάτων στο Κολλέγιο Αθηνών – Κολλέγιο Ψυχικού, με εισηγήτρια την επιμελήτρια και τεχνοκριτικό Μαρίνα Φωκίδη. Πρόκειται για την πρώτη επιμέλεια έκθεσης από μία ομάδα η οποία, ορμώμενη από τη ρήση του Φρίντριχ Νίτσε «Κοντά στο άλγος του κόσμου και συχνά πάνω στο ηφαιστειακό του έδαφος, ο άνθρωπος έχει βάλει τους μικρούς του κήπους της ευτυχίας» και εμπνευσμένη από το έργο των ίδιων των καλλιτεχνών, συνεργάστηκε στενά και υποστηρίχθηκε από ένα σύνολο καταξιωμένων και νεότερων καλλιτεχνών, σε μια ομαδική προσπάθεια εξερεύνησης όλων των πιθανών τρόπων με τους οποίους λειτουργούν οι άνθρωποι σε περιόδους κρίσης.
Νίκος Γιαβρόπουλος
Le déjeuner sur l'herbe, 2002, βίντεο, διάρκεια 2λ 3δλ.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως έχει την τάση να δημιουργεί δικλείδες ασφαλείας. Σήμερα, ίσως πιο πολύ από ποτέ, οι άνθρωποι «κλείνονται», χτίζοντας οικιοθελώς ο καθένας για τον εαυτό του το προσωπικό του «φρούριο», μικρές ουτοπίες για να περιχαρακώσει σε αυτές τα ψήγματα ευτυχίας που έχουν απομείνει. Ο ατομικός αυτός μικρόκοσμος, μέσα στον οποίο οχυρώνεται ο άνθρωπος, μοιάζει να λειτουργεί ως ένας συμβολικά προστατευμένος κήπος - καταφύγιο από τα προβλήματα και τις δυσκολίες της πραγματικότητας. Κάποιες φορές, όμως, αυτός ο μικρός «παράδεισος» ενδεχομένως να μεταμορφώνεται στην προσωπική κόλαση του καθενός, καθώς γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να βγει κανείς έξω από τη σιγουριά και την ασφάλεια του μικρόκοσμου του.
Σκοπός της έκθεσης είναι, μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών και την διαλεκτική τους δυναμική, να θέσει επίκαιρα ερωτήματα που μας απασχολούν όλους. Η έκθεση στοχεύει στη δημιουργία ενός γόνιμου προβληματισμού και διαλόγου γύρω από τις εκφάνσεις, τις λειτουργίες και τις διαστάσεις της απομόνωσης και γενικότερα γύρω από τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους λειτουργούμε σε καιρούς κρίσης. Μπορεί η τέχνη να αποτελέσει ένα μέσο διαφυγής από την άγονη απομόνωση και ταυτόχρονα τον χώρο δημιουργικής αντιμετώπισης των προκλήσεων της εποχής μας;
Στην έκθεση θα προβληθεί και η ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου "Μανία".
23 καλλιτέχνες μας εμπιστεύτηκαν τις σκέψεις τους.


Κωστής Βελώνης
Sunrise in the Backyard, 2010, Wood, acrylic, wire,120 x 37 x 
Συμμετέχοντες: Στάθης Αθανασίου, Στήβεν Αντωνάκος, Κωστής Βελώνης, Νίκος Γιαβρόπουλος, Βαγγέλης Γκόκας, Ευνομία Δημητριάδου, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Χρήστος Κολιός, Γιώργος Κορμπάκης, Αλέξης Κυριτσόπουλος, Leda Luss Luyken, Βάλλυ Νομίδου, Ζάφος Ξαγοράρης, Γιώργος Πανουσόπουλος, Marie-Françoise Poutays, Μαρίνα Προβατίδου, Ξενής Σαχίνης, Δημήτρης Τσουμπλέκας, Παντελής Χανδρής, Μανώλης Χάρος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, ΕΝ ΦΛΩ, Οργάνωση Γη
Οι επιμελήτριες: Φωτεινή Βεργίδου, Πηνελόπη Κατσάτου, Ευαγγελία Μελισσουργάκη, Πουλχερία Παπαγεωργίου, Ελένη Παπαγιαννοπούλου, Καλλιόπη Σταματάκου
Σας περιμένουμε να ανακαλύψετε και τον δικό σας μικρό κήπο ευτυχίας.

Γιώργος Πανουσόπουλος
Μανία, 1985, ταινία μεγάλου μήκους , διάρκεια : 87λ .


Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες μας στο Facebook: https://www.facebook.com/Mikroi.Khpoi.Eutuxias //www.facebook.com/event.php?eid=253630211348827 
TAF / The Art Foundation, Νορμανού 5, Μοναστηράκι
email: info@theartfoundation.gr

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Μικροί Κήποι Ευτυχίας

Ο άνθρωπος εκ φύσεως έχει την τάση να δημιουργεί δικλείδες ασφαλείας και να οχυρώνεται πίσω από αυτές σε δύσκολους καιρούς. Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, οι άνθρωποι ζουν απομονωμένοι, κλείνονται, χτίζοντας οικειοθελώς ο καθένας για τον εαυτό του το προσωπικό του φρούριο, μικρές ουτοπίες για να περιχαρακώσει σε αυτές τα ψήγματα ευτυχίας που έχουν απομείνει. Ο ατομικός αυτός μικρόκοσμος μοιάζει να λειτουργεί ως ένας συμβολικά προστατευμένος κήπος - καταφύγιο από τα προβλήματα και τις δυσκολίες της πραγματικότητας.

Κάποιες φορές, όμως, αυτοί οι μικροί παράδεισοι μπορούν να μεταμορφωθούν στην προσωπική κόλαση του καθενός, καθώς γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να βγει κανείς έξω από τη σιγουριά και την ασφάλεια του μικρόκοσμού του και να αντιμετωπίσει τη ζωή και τις δυσκολίες της πραγματικότητας κατά πρόσωπο.

Πόσο μοιάζουν αυτοί οι κόσμοι; Πόσο παράξενοι είναι; Πόσο ανακουφίζουν, πόσο τρομάζουν και πόσο ακραίοι μπορούν να γίνουν;

--------------------------------------------------------------------------------------

Συμμετέχουν: Στάθης Αθανασίου, Στήβεν Αντωνάκος, Κωστής Βελώνης, Νίκος Γιαβρόπουλος, Βαγγέλης Γκόκας, Ευνομία Δημητριάδου, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Χρήστος Κολιός, Χάρης Κοντοσφύρης, Γιώργος Κορμπάκης, Αλέξης Κυριτσόπουλος, Leda Luss Luyken, Βάλλυ Νομίδου, Ζάφος Ξαγοράρης, Γιώργος Πανουσόπουλος, Marie-Françoise Poutays, Μαρίνα Προβατίδου, Ξενής Σαχίνης, Δημήτρης Τσουμπλέκας, Παντελής Χανδρής, Μανώλης Χάρος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, ΕΝ ΦΛΩ, Οργάνωση Γη

Επιμέλεια - Διοργάνωση :
Φωτεινή Βεργίδου, Πηνελόπη Κατσάτου, Ευαγγελία Μελισσουργάκη, Πουλχερία Παπαγεωργίου, Έλενα Παπαγιαννοπούλου, Καλλιόπη Σταματάκου

===========================================

Little gardens of happiness

Group Exhibition of Contemporary Art
TAF / The Art Foundation, 5 Normanou Str., Monastiraki, Athens
Exhibition duration: November 10 - December 10, 2011
Opening hours: Monday-Saturday 13:00-24:00, Sunday 14:00-24:00
Opening: November 10th, 20:30

---------------------------------------------------------------------------------------

It is inherent in human nature to create ‘safety valves’ during difficult times. Nowadays, maybe more than ever, people live isolated, closing themselves off emotionally, building for themselves their own personal ‘fortresses’, small utopias in order to secure the specks of happiness that have remained. This kind of individual microcosm appears to be functioning as a symbolically protected ‘garden’ – a shelter that keeps the problems and difficulties of reality away.

Sometimes, though, a small paradise like this can transform itself into an individual’s hell, as it becomes more and more difficult to escape the certainty and safety of this microcosm and face reality and its difficulties directly.

How often do these microcosms resemble each other? How strange are they? How much can they relieve, how much can they scare and how extreme can they become?

---------------------------------------------------------------------------------------

Participating artists: Stathis Athanasiou, Steven Antonakos, Kostis Velonis, Nikos Giavropoulos, Vangelis Gokas, Eunomia Dimitriadou, Theodoros Zafiropoulos, Christos Kolios, Charis Kontosfiris, Giorgos Korbakis, Alexis Kiritsopoulos, Leda Luss Luyken, Vally Nomidou, Zafos Xagoraris, Giorgos Panousopoulos, Marie-Françoise Poutays, Marina Provatidou, Xenis Sahinis, Dimitris Tsoublekas, Pantelis Chandris, Manolis Charos, Alexandros Psihoulis, En Flo, Organization Earth

Curators – Organizers: Fotini Vergidou, Pinelopi Katsatou, Evangelia Melissourgaki, Poulheria Papageorgiou, Elena Papagiannopoulou, Calliope Stamatacou

Translation: Elena Papagiannopoulou [Greek to English]