Το Master Chef έκαψε την τηλεοπτική «κατινιά»

του Νίκου Ζαχαριάδη
http://www.nikos-zachariadis.org/blog/2010/12/30/h-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/
Το «Master Chef» που τελείωσε απόψε, είναι φανερό ότι ανήκει σε εκείνη την ειδική κατηγορία προγραμμάτων, που θα αποτελούν σημείο τηλεοπτικής αναφοράς, όπως π.χ. το δεύτερο Fame Story. Και αυτό δεν το χρωστάει ούτε στο θέμα του, την μαγειρική, που φέτος είναι της μόδας, ούτε σε κάποιον άλλο αστάθμητο παράγοντα. Απλώς, σε αντίθεση με όλα τα αντίστοιχα φετινά προγράμματα, κατάφερε να μη θυμίζει σε τίποτα reality. Στις κόντρες, αντιπερέβαλε την «θετικίλα» της άμιλλας. Στις «πόζες» και την επιθετικότητα των κριτών-αυθεντία (που στην ουσία έχουν χαντακώσει το αντίπαλο «Top Chef»), αντιπαρέβαλε μια τριπλέτα κριτών που ήταν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους, ώστε να συμπεριφέρονται ανθρώπινα και φιλικά. Και στις «κατινιές» και τις «στρατηγικές» (που ακόμα κάποιοι νομίζουν λανθασμένα ότι αποτελούν την σπονδυλική στήλη κάθε ενδιαφέρουσας εκπομπής) αντιπαρέβαλε το ταλέντο και την αλληλεγγύη. Και γι’ αυτό, έκανε την υπέρβαση που του έδωσε την πρωτιά. Γιατί δεν κορόιδεψε τους τηλεθεατές, ούτε ποντάρισε στην ένταση και τον αρνητισμό. Αντίθετα, δίδαξε ότι αν το τελικό σου προϊόν είναι ειλικρινές και ανοιχτό, δεν χρειάζονται ούτε σκηνοθετημένες κόντρες, ούτε κορώνες εντυπωσιασμού για να σε εκτιμήσει ο ούτως ή άλλως, χορτασμένος από εύκολα κλισέ τηλεθεατής. Ο οποίος αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι «αυθεντίες», τρομάζει περισσότερο από την κακεντρέχεια παρά από τα  τατουάζ.