O πρίγκιπας που έγινε Λούης

{αναδημοσίευση από το "Glam" του Ελευθερου τύπου της Κυριακής}

  Μια φορά κι ένα καιρό, ένα βράδυ βροχερό γνώρισες μέσω κοινών φίλων τον Mr Charming  στο Toy. Mε το που τον είδες άφησες στην άκρη το gin tonic σου και παρήγγειλες ένα apple martini. Μπήκε στη ζωή σου φέρνοντας μια αχτίδα αισιοδοξίας και αφού σε “πλεύρισε σαν άλλος Pepe le piu, σου ζήτησε το κινητό σου για ξαναβρεθείτε. Το πρώτο ραντεβού οδήγησε στο δεύτερο.To τρίτο εξελίχθηκε σε sprint straight to his bedroom και τώρα δύο βδομάδες μετά την αποφράδα βραδιά που γνωριστήκατε εκείνος δεν τηλεφωνεί.

φωτογραφία Μιχάλης Κωνσταντινίδης

     “Αυτό το σκηνικό μου τυχαίνει πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό!” Ο Μr Charming είναι ο 52^ος πρίγκιπας που γίνεται Φερνάντο Αλόνσο τον τελευταίο χρόνο, στη προσπάθεια του να εξαφανιστεί από το πεδίο βολής σου. 
Χμ! Μήπως αντί να αγορεύεις σαν άλλη Λιάνα Κανέλλη στις καφετέριες  “Δεν υπάρχουν πια άντρες” στις φίλες σου και να νιώθεις το σαράκι να σε τρώει την ώρα που εκείνες, αφού σου έχουν κάνει την απαραίτητη ψυχανάλυση, σου ανακοινώνουν “ Λέμε να πάμε Αυστρία με το Γιάννη τα Χριστούγεννα” να σκεφτείς τί πάει στραβά με εσένα και το άλλο φύλο?

  Το σύνδρομο Βδέλλα

   Μπορεί να του αρέσεις εμφανισιακά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θέλει το κινητό του να χτυπάει στη δουλειά, στο γυμναστήριο, τον οδοντίατρο και να είσαι σε όλες τις  παραπάνω περιπτώσεις ΕΣΥ! Οι άντρες είναι κυνηγοί και οι γυναίκες πρέπει να είναι-σε ένα βαθμό- έτοιμες να παίξουν το ρόλο του θηράματος, το οποίο σημαίνει ότι είναι προτιμότερο να κάνεις γιόγκα, πιλινγκ, χαλάουα, να  μαγειρέψεις αμυγδαλόπιτα σε σως αχλαδιού, να δηλώσεις συμμετοχή στο Big Brother, να στολίσεις με καλή παρέα το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τέλος πάντως να κάνεις  ο, τι άλλο απαιτείται για να «σκοτώσεις» τον χρόνο σου μέχρι να σε πάρει εκείνος τηλέφωνο


  Χορεύοντας με τα μπουρνούζια 

 Αν έχεις ξεπεράσει το σύνδρομο “Βδέλλα” το πιο πιθανόν είναι ότι εκείνος όχι μόνο θα σε πάρει τηλέφωνο αλλά θα κάνει χώρο στο σπίτι του και τη ζωή του για σένα. Εκεί είναι η μεγάλη παγίδα! Είναι Σάββατο πρωί και αφού παίρνετε μαζί πρωινό, σου δίνει ένα κουτί που περιέχει κάτι από τα παρακάτω: μπουρνούζι, παντόφλες, οδοντόβουρτσα. Πολλές από εμάς και ειδικότερα όσες έχουν περάσει από δύσκολες σχέσεις, και ακόμη  πιο δακρύβρεχτους χωρισμούς  χάνουν τη μπάλα σε αυτό το κομβικό σημείο. 

Δεν συνειδητοποιούν ότι για τους άντρες αυτή είναι μια κίνηση που υπονοεί:  «Μου αρέσεις, θέλω να γνωριστούμε καλύτερα»  κι όχι:  «Τώρα σκέφτομαι αν το μονόπετρο θα το αγοράσω απ’ τον Κessaris ή από τη Βουράκη γιατί βιάζομαι να σου κάνω πρόταση γάμου;”  Αντί λοιπόν να του κουβαλήσεις τη μισή σου προίκα μέσα στο ντιβανομπάουλο της γιαγιάς σου  stay cool και κράτα το μύθο σου ζωντανό. Τι θα πει αυτο?
 Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο  

 

    Αν δεν θες να φύγει μέσα στο επόμενο τέταρτο! Τα εσώψυχα σου κράτα τα σε πρώτη φάση για τους δικούς σου ανθρώπους που σε ξέρουν κι από τη καλή κι από την ανάποδη και σε αγαπούν γι’ αυτό που ακριβώς είσαι. Τώρα θα μου πεις; Να υποκριθώ ότι είμαι κάποια που δεν είμαι; Φυσικά και όχι, αλλά όταν πας πρώτη μέρα στη δουλειά θα πεις την ιστορία της ζωής σου σ’ όποιον βρεις μπροστά σου περιμένοντας ότι θα σε καταλάβει;  Δεν χρειάζεται να απαριθμήσεις όλες τις προηγούμενες σχέσεις, ούτε να του πεις ότι με το Τάκη χωρίσατε και σου πέταγε σε σακούλες σκουπιδιών τα ρούχα σου από το ρετιρέ στην είσοδο της πολυκατοικίας επειδή τον κεράτωνες με τον καλύτερο του φίλο. Ούτε για το Μάκη που μετά από δύο χρόνια σχέσης αποφάσισε ότι δεν ήταν ποτέ ερωτευμένος μαζί σου και εσύ για να τον ξεπεράσεις τα έφτιαξες με το Σάκη που αποδείχθηκε γκέι και ούτω κάθε εξής.
Μη με συγκρίνεις!

Αν αρχίζεις-έστω και υποσυνείδητα- να τον συγκρίνεις με κάποιον από τους παραπάνω είσαι και πάλι με ολισθηρό δαπεδο και θέλει πολύ προσοχή για να αποφύγεις τη πτώση. Πολλές φορές μπαίνουμε στο τριπ να συγκρίνουμε τις προηγούμενες με τις επόμενες σχέσεις με επαγωγές του τύπου: “To μπουζούκι είναι όργανο. Ο αστυνομικός είναι όργανο. Άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι». Όπως καταλαβαίνεις όλη αυτή η τρικυμία εν κρανίω θα δημιουργήσει στον mr charming τρελή ανασφάλεια και έτσι ο «ευνουχισμένος» γκόμενος θα φύγει τρέχοντας σαν άλλος Road runner …

   

To κλουβί με τις τρελές

 Οι φίλες σου  είναι ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαιο της ζωής σου. Έχετε φάει μαζί … ψωμί κι αλάτι, έχετε κλάψει, έχετε καταναλώσει τόνους αλκοόλ και ξέρουν για σένα ακόμη κι ότι έχεις δυσανεξία στο γιαούρτι και αλλεργία στις τρίχες γάτας. Η γνωριμία όμως με το wannabe αγαπημένο σου πρέπει να γίνει υπό ΚΣ. Αυτό σημαίνει ότι καλό θα είναι όταν θα αποφασίσεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να γνωρίσει τις φίλες σου να τηρήσεις τις ισσοροπίες. Αν  βρεθείτε το βράδυ για ποτό κι εσύ μιλάς όλο το βραδύ με τη Καίτη και τη Λίτσα για νύχια και τους πρώην τους εκείνος θα κατεβάσει καμιά δεκαριά sombreros και θα γίνει «μπουχός» χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις. Πρέπει  λοιπόν να του δώσεις χώρο και χρόνο να γνωρίσει τις φίλες σου και, ει δυνατόν ,να τις συμπαθήσει. Αυτό φυσικά προδιαθέτει το γεγονός ότι κι εκείνες θα είναι δασκαλεμένες και θα αποφύγουν τις ατάκες του τύπου “Η Τζένη τρώει κολλήματα. Επί δύο μήνες μπορεί να τρώει μόνο sushi nigiri και μετά να μην το ξαναγγίξει, έτσι είναι και με τους άντρες”


Έρωτας και  χώρος

Γραφεί η  ψυχολόγος 
 Ιάνθη Σταυροπούλου

Είναι στη φύση των γυναικών να κυνηγάμε συχνά με μανία τη δέσμευση;

Το νέο είναι ότι αυτή η στάση δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλα κι τους άντρες. Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες φίλων στις οποίες έχουμε αναγνωρίσει αυτό το “πέφτωντας με τα μούτρα”. Τι κρυβεται ομως από πίσω;

Σίγουρα ξεκινώντας κάτι καινούριο υπάρχει ενθουσιασμός και ελπίδα και αυτό, ναι, είναι φυσικό να αυξάνει ενίοτε τους σφυγμούς και άλλοτε το λογαριασμό στα κινητά των φίλων..

Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ του αρχικού τρακ και στο να μετατρέπεται όλο αυτό στον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες..

Γιατί δεν με πήρε; Πάλι με τους φίλους του θα βγει; δε θα βρεθούμε σήμερα; Νόμιζα ότι με ήθελε..

Το μεγαλύτερο λάθος στις σχέσεις είναι όταν μπαίνουμε στην απαίτηση, και αυτό κάνουμε τότε. Σαν ο άλλος να μας χρωστάει... άσκοπα προσπαθούμε να κλέψουμε την ελευθερία του και σύντομα από σταχτοπούτα καταλήγουμε να θυμίζουμε πιο πολύ τη μητριά της...

Δε λεω οτι το ευχαριστιέσαι, αλλά σίγουρα όταν συμβαίνει πιο πολύ σχετίζεσαι με τη δική σου ιστορία παρά με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Η αγάπη και το ενδιαφέρον έρχονται φυσικά, ελεύθερα με το να είσαι ο εαυτός σου κάθε μέρα. Δεν είναι όλη η ζωή σου αυτό και κάπου μέσα σου το ξέρεις.

Άσε χώρο, πάρε χώρο..Πάτα λίγο pause! Προς τί τόση βιασύνη;
Είναι όμορφο να το ζεις με τους ρυθμούς που συμβαίνει.

Είσαι εδώ τώρα! Κοίταξε τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και... βάλε τα πυρομαχικά στο ντουλάπι!

Δεν είναι πόλεμος είναι χορός...σαν ένα αργεντίνικο tango...

όταν κάνω λίγα βήματα παραπάνω εσύ κάνεις λίγο προς τα πίσω και όταν με οδηγείς πιο μπροστά θα αφήσω χώρο για να με φτάσεις. Όχι πιο γρήγορα. Όχι πιο αργά. Πάντα όμως με μουσική.