Πηγή: «Glam”, Ελεύθερος τύπος της Κυριακής
της Λενδιάννας Αλατίνη
Πολυπράγμων, ανεξάρτητη, δυναμική και σέξι, η Εβελίνα Παπούλια τα λέει «έξω από τα δόντια» ανατρέποντας τα δεδομένα…
Μεσημέρι Τρίτης, ο ηλεκτρικός δεν λειτουργεί και αναγκάζομαι να πάρω ταξί. Εξω ψιλοβρέχει και το μποτιλιάρισμα στην Πατησίων με καθυστερεί. «Θα αργήσω 10 λεπτά». «Μην ανησυχείς, σπίτι θα είμαι, κάνω κάτι δουλειές», μου απαντάει με χαλαρή διάθεση. Επειτα από λίγη ώρα η Εβελίνα Παπούλια με υποδέχεται στο διαμέρισμά της, φορώντας ένα σορτς και γαλότσες. «Σόρι για τον πανικό, αλλά κατεβάζω χειμωνιάτικα». Καθόμαστε στον αναπαυτικό καναπέ της. Το μάτι μου περιπλανιέται στο χώρο, δρύινα πατώματα, μεγάλοι καθρέφτες και ιδιαίτερα έπιπλα και διακοσμητικά, που αντικατοπτρίζουν την έντονη προσωπικότητά της. «Τι λες, ξεκινάμε;», με ρωτάει. Μιλάει ανοιχτά. Συγκινείται. Εξοργίζεται. Γελάει πολύ. Απόφοιτος του Lee Strasberg Theatre Institute N.Y, εξοπλισμένη και με άλλα προσόντα (χορό στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου και στη σχολή Μartha Grahamm of Contemporary Dance N.Y. και τραγούδι στον Gregory Τoronian στη Νέα Υόρκη και στο Εθνικό Ωδείο), έβαλε εξαρχής τον πήχυ των επιλογών της ψηλά. Γρήγορα όμως κατάφερε να ξεχωρίσει και να καθιερωθεί ως μία από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της.
Ανέκαθεν υπήρξες περιπετειώδης και έκανες πιο ιδιαίτερες δουλειές. Φέτος κάνεις το «MuzicAll». Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση;
Πέρσι ο Αλκης Γούναρης μού ζήτησε να κάνω κάτι στο μαγαζί του. Δεν μου έφτανε όμως να τραγουδήσω απλά σ’ ένα μαγαζί, μου φαινόταν λίγο. Ετσι σκέφτηκα να κάνω κάτι που να έχει περισσότερο σχέση με τα δικά μου τα «λημέρια» και δημιούργησα μια παράσταση για μπαρ. Πρόκειται για ένα μιούζικαλ με γνωστά τραγούδια που η ομάδα μας, οι Zand the Band, έχει διασκευάσει σε πανκ ροκ μορφή. Εγώ πάλι έχω προεπιλέξει τα κομμάτια, έτσι ώστε να είναι συνδετικοί κρίκοι με την ιστορία, οπότε έχουμε φτιάξει ένα καινούργιο θεατροποιημένο live που θα παρουσιαστεί για δεύτερη χρονιά. Στην παρέα είναι ο Αποστόλης Ψυχράμης και η Μαρία Σολωμού.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να λες «ναι» σε μια δουλειά;
Σίγουρα το να με εκφράζει. Επίσης, δίνω μεγάλη βάση στους συνεργάτες. Πλέον, μ’ αρέσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους που γνωρίζω έστω και λίγο… Μου φαίνεται πιο ξεκούραστο. Να έχουμε έναν κοινό κώδικα, να ταιριάζουν τα χνώτα μας. Με τον Αποστόλη έχουμε ξαναδουλέψει μαζί αλλά σε άλλη βάση, εγώ ως χορογράφος και εκείνος ως τραγουδιστής στο «Blood Brothers» και με τη Μαρία απλά τύχαινε να πίνουμε μαζί καφέδες στο Κολωνάκι, ώσπου μια μέρα ήμασταν με την κοινή μας φίλη, Εύα Νάθενα, (σκηνογράφο) και της λέω: «Μήπως να πω στη Μαρία για την παράσταση;» και απλά… έκατσε.
Γενικότερα ρισκάρεις στη ζωή σου;
Δεν ξέρω τι ακριβώς θα πει ρίσκο. Για πολλούς, όμως, αυτά που κάνω είναι ρίσκο. Για εμένα, όμως, προέχει πάντα το «θέλω» μου και προσπαθώ να μην κάνω «εκπτώσεις» σε δικά μου πράγματα είτε είναι επαγγελματικά είτε προσωπικά.
Είσαι «ψώνιο» με την προβολή;
Με την προβολή όχι. Με τη δουλειά πολύ. Πολλές φορές σε δουλειές που γούσταρα και δεν υπήρχαν χρήματα, τα έβαζα από την τσέπη μου γιατί ήθελα να γίνουν όσο το δυνατόν με τον καλύτερο τρόπο. Δεν με απασχολεί το ατομικό «φαίνεσθαι», με απασχολεί ο καθένας να λαμβάνει το μερίδιο που του αναλογεί μέσα από μια ομαδική δουλειά. Και το λέω ειδικά τώρα, γιατί με τους Zand the Band είμαστε ομάδα και συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Σου αρέσει η δουλειά σου; Εχεις αντιμετωπίσει δυσκολίες;
Ναι, και μπορώ να στο πω με σιγουριά. Οι δυσκολίες πάλι που έχει αυτό το επάγγελμα οφείλονται κυρίως στις ανασφάλειες που νιώθουν οι άνθρωποι σ’ αυτή τη δουλειά. Κανένας ηθοποιός δεν έχει κακές προθέσεις. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι που είναι κακεντρεχείς και ηδονίζονται με το να προκαλούν κακό, οι υπόλοιποι όμως είναι καλοί. Δυστυχώς, όμως, η ανασφάλεια του επαγγέλματος μάς κάνει πολλές φορές να μην έχουμε σωστά κριτήρια για τους άλλους.
Εσύ έχεις ανασφάλειες; Θεωρείς ότι είσαι καλή ηθοποιός ή χορεύτρια;
Δεν έχω μπει σε αυτή τη διαδικασία. Ξέρω απλά ότι είμαι πολύ έντιμη σε αυτό που θα μου αναθέσουν. Ο,τι και να μου δοθεί ή αποφασίσω να κάνω, επειδή είμαι επαγγελματίας θα το φέρω εις πέρας. Τώρα για το αν είμαι καλή, αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι έχω κάνει ρόλους εξαιρετικά καλά, άλλους όχι τόσο καλά και άλλους, που μπορεί να μη με πήραν είδηση, αλλά κατά τη γνώμη μου ήμουν τραγική.
Εχεις μετανιώσει για δουλειές που έχεις κάνει στο παρελθόν;
Οχι. Εχω κάνει και πιο εμπορικές δουλειές, αλλά και κάποιες άλλες που απευθύνονταν σε πιο ειδικό κοινό.
Εχουμε να σε δούμε στην τηλεόραση πολλά χρόνια. Για ποιο λόγο απέχεις;
Δεν μου αρέσει έτσι όπως έχει γίνει. Δεν μου αρέσουν οι συνθήκες.
Είσαι απόλυτη παρόλο που σ’ αυτή χρωστάς την αναγνωρισιμότητά σου;
Να σου εξηγήσω τι εννοώ: H τηλεόραση όσο οι συνθήκες της ήταν ανθρώπινες, παρόλο που πάντα ήταν απάνθρωπες λόγω ωραρίων και ταχυτήτων, σου πρόσφερε τουλάχιστον αναγνωσιμότητα και καλές οικονομικές απολαβές. Πλέον, δεν σου παρέχει τίποτα από αυτά τα δύο. Ούτε καλές συνθήκες εργασίας ούτε χρήματα και τελικά, εάν παίζεις, κυρίως σου κάνει κακό.
Αλήθεια, παρακολουθείς τηλεόραση;
Οχι. Είδα όμως τυχαία «Το Νησί».
Πώς σου φάνηκε;
Με λίγα λόγια, είναι η καλύτερη δουλειά που έχει γίνει ποτέ στην ελληνική τηλεόραση.
Τη «ζήλεψες»; Θα ήθελες να ήσουν μέρος του καστ;
Δεν μπορώ να ζηλέψω κάτι στο οποίο δεν μου έγινε ποτέ πρόταση να συμμετάσχω και μάλιστα κάτω από συνθήκες που δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω, όπως γυρίσματα ενός χρόνου εκτός Αθηνών. Είναι κάτι πολύ δύσκολο για εμένα γιατί έχω και την κόρη μου, που είναι ανήλικη, και δεν μπορώ να την αφήσω. Όμως, χαίρομαι πάρα πολύ γιατί όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Είναι η καλύτερη δουλειά που έχω δει από θέμα φωτογραφίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου. Είναι η πρώτη φορά που έκλαψα και συγκινηθηκα με μια σειρά. Μακάρι όλες οι δουλειές να ήταν όπως αυτή.
Πώς είναι η σχέση σας; Είσαι περισσότερο μαμά ή φίλη;
Μέχρι στιγμής όλα είναι τέλεια. Θα έλεγα ότι είμαι περισσότερο μαμά, άλλωστε, είναι μόνο 11,5 ετών. Νομίζω ότι την πιέζω λιγάκι σε κάποια πράγματα αλλά όλο αυτό στο μέλλον θα της βγει σε καλό.
Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη σου;
Ποτέ δεν είμαι μόνη μου. Υπάρχει και ο Γιώργος, ο μπαμπάς της. Οσον αφορά όμως στην καθημερινότητά μας, προς το παρόν είμαστε καλά αλλά φαντάζομαι στο μέλλον, όπως είναι φυσικό, θα συμβούν και «επαναστάσεις». Αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθω μόνη στο μεγάλωμα της Αφροδίτης.
Τα σενάρια περί πτώχευσης της χώρας δεν σε πανικοβάλλουν;
Ας πτωχεύσουμε, τι θα πάθουμε; Δεν είναι και ό,τι καλύτερο ως σενάριο, αλλά από τη στιγμή που δεν βγαίνει προς τα έξω ποιοι τα «έφαγαν», έτσι ώστε να καλυφθεί αυτό το έλλειμμα, θα υποστούμε τις ευθύνες της απραξίας μας. Από την άλλη και εμείς ως Ελληνες δεν κάνουμε τίποτα, δεν λειτουργούμε καν ομαδικά, ακόμα και τώρα που είναι όλα δύσκολα κοιτάμε από πού και πώς θα αρπάξουμε περισσότερα.
Δηλαδή λες ότι δεν αντιδράμε σε αυτά που γίνονται και δεχόμαστε τα πάντα.
Απλά είμαστε πολύ ανεκτικοί στο ψέμα. Οταν επί Νέας Δημοκρατίας γίνονταν απεργίες και διαδηλώσεις και μας «έφτυναν» κανονικά και δεν λάμβαναν υπόψη τους την αγανάκτηση του κόσμου, τότε αυτό σημαίνει ότι μας έχουν «γραμμένους». Τα ίδια και με το ΠΑΣΟΚ. Κατ’ επέκταση και ο πολίτης θα τους γυρίσει την πλάτη. Γι’ αυτό και υπάρχει και τεράστια αποχή στις εκλογές. Οταν παρακαλάς για την ψήφο του πολίτη και σε ψηφίζει, πρέπει να του δώσεις την απαιτούμενη σημασία γιατί κάποια στιγμή θα την πατήσεις. Τα πράγματα αγριεύουν. Είναι δρομολογημένο ότι κάποια στιγμή θα γίνουμε ακόμη μεγαλύτερο μπάχαλο! Τι να κάνουμε δηλαδή, να τους πλακώσουμε στις μάπες, να πετάμε αυγά και παπούτσια; Ε, και αυτό έγινε, είδες να άλλαξε τίποτα;! Η αναισθησία σε όλο το μεγαλείο της!
Ισως θα πρέπει να αλλάξουν και τα πρόσωπα στην πολιτική.
Αυτό είναι πολύ ουτοπικό. Τι κι αν κάποια αξιόλογα πρόσωπα έχουν μπει σε αυτό το χώρο, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απολύτως. Είναι τόσα τα «λαμόγια» και τα «δοσίματα» μεταξύ τους που δεν αλλάζει το σκηνικό. Κατ’ αρχάς πρέπει να σταματήσει η οικογενειοκρατία. Ο κάθε πικραμένος, επειδή ο προπάππους του ή ο μπαμπάκας του είχαν ασχοληθεί με την πολιτική, παίρνει θέση. Αν είναι να έχουμε πολιτικούς γιατί έχουν το όνομα τότε δεν γίνεται τίποτα. Γιατί αυτές οι οικογένειες είναι υποκινούμενες από κάποιους. Ετσι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Μας δουλεύουν μπροστά στα μούτρα μας.
Υπάρχει στο επίσημο πολιτικό σκηνικό κάποιος που να σε εκφράζει;
Κανένας και όχι γιατί δεν έχω πολιτική άποψη, αντιθέτως, έχω αλλά αυτοί που είναι τώρα μπροστά δεν με καλύπτουν ούτε ως προσωπικότητες ούτε έτσι όπως έχουν χειριστεί τα πράγματα μέχρι τώρα. Είμαστε γελοία χώρα γιατί είμαστε ψιλικατζήδες.
Εχεις ζήσει στην Αμερική και όμως επέστρεψες στην Ελλάδα. Σήμερα, δεδομένης της κατάστασης, θα έφευγες ξανά;
Εννοείται. Για να σε ενημερώσω, γύρισα γιατί δεν μου ανανέωσαν τη βίζα εργασίας και όχι γιατί ήθελα. Ανά πάσα στιγμή και ώρα, αν είχα δουλειά, θα έφευγα. Η Ελλάδα είναι μια εχθρική χώρα σε όλα τα επίπεδα και δεν παρείχε ποτέ τίποτα στον Ελληνα. Δεν είναι δυνατόν να σνομπάρεις ανθρώπους που έχουν γνώση και να «ανεβάζεις» αμόρφωτους. Δεν υπάρχουν κίνητρα. Ο Ελληνας δεν έχει μάθει να βοηθάει και να αναγνωρίζει την ευγενή άμιλλα.
Εχεις βιώσει τον ανταγωνισμό;
Φυσικά, σε επαγγελματικό επίπεδο στις αρχές δυσκολεύτηκα, ενώ στην Αμερική έβρισκα αμέσως δουλειά γιατί εκεί ήταν όλα πιο αξιοκρατικά με τις οντισιον. Εδώ ζορίστηκα πολύ με το επικοινωνιακό κομμάτι. Δεν ξέρω πώς γίνεται να δουλεύω ακόμα και να μην ανήκω σε κάποια συγκεκριμένη παρέα.
Στην ουσία μού λες ότι για να κάνει κάποιος καριέρα εδώ πρέπει να έχει «μέσο» και είναι να είναι μέρος μιας «κλίκας».
Οταν δεν υπάρχουν ακροάσεις πρέπει να πας συστημένος σε μια δουλειά. Αρα αυτό που λέω είναι ότι χρειάζονται καλές γνωριμίες για να σε προτείνουν, κατ’ επέκταση να σε επιλέξουν και παράλληλα αυτοί που σε επέλεξαν να μη νιώθουν ότι είσαι επικίνδυνος και ότι μπορεί να τους πάρεις κάτι που τους ανήκει. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.
Μου είπες πριν ότι δεν είσαι επικοινωνιακή; Τι εννοείς;
Δεν είμαι κοινωνική και πολλές φορές αυτό μου στερεί και την επικοινωνία. Ανέκαθεν είχα ένα σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους, πράγμα που με κάνει να μην είμαι εκδηλωτική. Οχι όμως γιατί δεν θέλω, αλλά γιατί νιώθω αμήχανα να πάω σε κάποιον και να του πω: «Γειά σου, είσαι καταπληκτικός». Αυτό όμως υπάρχουν πολλοί που το παίρνουν ως ένα δικό μου σνομπισμό.
Δηλαδή, δεν είσαι σνομπ;
Δεν λειτουργώ σνομπίστικα απλά έχω κάποιες συστολές ως άνθρωπος. Είμαι από αυτούς που μπορούν να καθίσουν σε μια παρέα και να μην πουν κουβέντα. Δεν με αφορά να είμαι στο επίκεντρο.
Και στην προσωπική σου ζωή είσαι το ίδιο «κλειστή» και εσωστρεφής;
Δεν είμαι και ο πιο «ευανάγνωστος» άνθρωπος, απ’ όσο μου έχουν πει. Είμαι δύσκολη στο να διατηρήσω μια σχέση. Δεν γίνομαι γρήγορα κολλητή με κάποιον. Εχω όμως ανθρώπους που αγαπάω και εμπιστεύομαι και το αντίστροφο.
Είναι εύκολες οι σχέσεις σήμερα;
Το πρόβλημα σε μια σχέση ξεκινάει όταν δεν δίνεις στον άλλο το χώρο, το χρόνο και τη θέση που του αναλογεί.
Η Εβελίνα έχει βρει την ουσιαστική ισορροπία στη ζωή της;
Ναι. Είναι κάτι που πάντα είχα. Πιστεύω ότι μπορείς να έχεις τα πάντα σε μια ισορροπία αλλά με μέτρο. Συμμερίζομαι το «θέλω» του άλλου.
Φοβάσαι τη μοναξιά;
Οχι! Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει μια μοναχικότητα και είναι κάτι που μου αρέσει. Δεν νιώθω άβολα με τη μοναχικότητά μου. Η μοναξιά είναι κάτι άλλο. Αν συμβεί, τότε όλο το σύστημα καταρρέει και οδηγείσαι στο θάνατο. Εξαρτάται από εσένα αν θα έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου. Ετσι το βλέπω εγώ.
Σε έχουν προδώσει ποτέ;
Η προδοσία είναι μέσα στη ζωή ακόμα και από τους πιο δικούς σου ανθρώπους αλλά δεν κάνει να μένεις σε αυτό. Από τον κάθε άνθρωπο πρέπει να παίρνεις αυτό που σου ταιριάζει. Το κακό που προξενεί ο ένας στον άλλο είναι από ανασφάλειες και από κακές κοινές στιγμές της καθημερινότητας. Και για να σου απαντήσω, ναι, με έχουν προδώσει άπειρες φόρες.
Εχεις μετανιώσει για ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή σου;
Οχι. Ακόμα και στη χειρότερη περίοδο που έχω περάσει και ήταν μεγάλα τα ζόρια, ήταν ένα τεράστιο βήμα για μένα. Μετά βγήκα ψυχικά και σωματικά πιο δυνατή.
Εχεις πιάσει δηλαδή πάτο;
Ναι, αλλά βγήκα πιο ώριμη. Είχα περισσότερη γνώση του εαυτού μου και των δυνατοτήτων μου. Και αν μάθεις από αυτά, τότε γίνεται πιο εύκολη η ζωή σου στο μέλλον.
Λες το «για πάντα» όταν ερωτεύεσαι;
Οταν είμαι ερωτευμένη, ο στόχος είναι αυτός. Δεν είναι θέμα αν θα το πω ή όχι. Οταν μια σχέση είναι σοβαρή θέλεις να διαρκέσει. Γιατί η διάρκεια, ειδικά στην εποχή μας, είναι κάτι πολύ δύσκολο. Από την άλλη, όμως, το «πάντα» μπορεί να είναι για όσο κρατήσει αυτή η σχέση. Αλλά ναι, η συμβίωση πάντα υπάρχει στο μυαλό μου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου έπειτα από κάποια χρόνια;
Αν έχω γεράσει, γιατί μπορεί να έχω φύγει από τη ζωή πιο πριν, στη Σκοτία με τον άνθρωπό μου.
Νιώθεις αντράκι ή 100% θηλυκό;
Νιώθω απόλυτα γυναίκα. Το ότι είμαι ανεξάρτητη και δεν θέλω να στηρίζομαι στην πλάτη κανενός, δεν έχει να κάνει με το αν είμαι αντράκι ή όχι. Μπορεί να έχω κάποια στοιχεία αυτού που λέμε αντράκι, με την έννοια της καθαρότητας που έχουν πολλές φορές οι άντρες στη συμπεριφορά τους. Ομως δεν είμαι τόσο κουτσομπόλα όσο είναι οι άντρες. Εκεί μας έχουν ξεπεράσει (γέλια).
Το ότι είσαι τόσο ανεξάρτητη και δυναμική πιστεύεις ότι μπορεί να έπαιξε ρόλο στο χωρισμό σου;
Θα σου απαντήσω γενικά. Οντως αυτό πολλές φορές καταστρέφει μια σχέση. Αν ο άλλος σε τραβάει προς τα πίσω γιατί είναι πιο αργών ταχυτήτων, εκεί αρχίζουν οι δυσκολίες. Πρέπει να υπάρχουν κοινές ταχύτητες και κοινά όνειρα. Οταν αυτά δεν συμβαδίζουν, υπάρχει πρόβλημα και κάποιος πρέπει να κάνει πίσω, άρα κάποιος να γίνει κάτι που δεν είναι .
Εσύ νιώθεις ότι έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου;
Ολοι οι χωρισμοί και όλα τα διαζύγια είναι με κοινή συναίνεση, όσο και αν δεν παραδέχεται κάποιος από τους δύο ότι έφταιγε. Ποτέ κανείς δεν τα δίνει όλα σε μια σχέση. Πάντα υπάρχουν κρατήματα. Ακόμα και αυτός που λέει ότι τα δίνει όλα, θέλει κάτι να πάρει, τελικά όμως δεν το παίρνει και εκεί τσαντίζεται, το παίζει θύμα και έρχεται η ρήξη.
Παραστάσεις: 29/10 Πάτρα
30/10 Aγρίνιο
31/10 ΓΛΥΦΑΔΑ (Εgomio)
4/11 Γιάννενα
5/11 Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου