Μας σπρώχνουν σε εμφύλιο

της Έλλης Ισμαηλίδου από το ΒΗΜΑ


ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ. Γοητευτικά σοκάκια στην Πλάκα, χώροι τέχνης στο Μοναστηράκι, γραφικά ταβερνάκια στο Θησείο, ρομαντικές βόλτες κάτω από το μεγαλείο της Ακρόπολης. Κάπου εκεί τελειώνει η γυαλιστερή καρτ-ποστάλ και αρχίζει η πραγματικότητα. Η σκληρή, η βρώμικη, η επικίνδυνη, αυτή που κυριαρχεί στην καθημερινότητα των ανθρώπων
που τολμούν να περάσουν την Ομόνοια, να διαβούν την Αθηνάς, να περπατήσουν στο Μεταξουργείο, να ζήσουν στην πλατεία Θεάτρου, να λειτουργήσουν επιχειρήσεις στην πλατεία Κουμουνδούρου, να μεγαλώσουν παιδιά στον Κεραμεικό. Για όλους αυτούς η Αθήνα είναι μια πόλη αμαρτωλή, που διώχνει τους κατοίκους της και παραδίδεται στα χέρια του εγκλήματος, της παράνομης μετανάστευσης, της πορνείας και των ναρκωτικών. Μια πόλη γκέτο. 
Ανήλικη πορνεία και «πεζοδρόμιο» έγχρωμων γυναικών κάτω από τη «μύτη» των αστυνομικών. Διακίνηση ναρκωτικών και χρήστες- έφηβοι, ακόμη και παιδιά- κείτονται κατά δεκάδες στα πεζοδρόμια, άψυχα κορμιά με τα μέλη τους τρυπημένα και μελανιασμένα. Ενοπλες ληστείες, κλοπές αυτοκινήτων και κάθε είδους λαθρεμπόριο πάνω σε πανιά και χαρτόκουτα στη μέση του δρόμου. Το γκέτο είναι ένα καζάνι που κοχλάζει και υποκινεί τη βία και τον ρατσισμό. Με ποσοστό κατοίκησης που δεν περνά το 4%, πρόκειται για γειτονιές ερημωμένες, χωνευτήρια για κάθε λογής κατατρεγμένους, τοξικομανείς και αστέγους. Και οι λιγοστοί κάτοικοι τρέπονται σε φυγή.

Η πολιτική ηγεσία αδιαφορεί, η δημοτική αστυνομία σηκώνει τα χέρια ψηλά, η ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύεται ανεπαρκής. Εκατοντάδες τηλεφωνήματα στο «100» μένουν χωρίς απάντηση. Η Αστυνομία λάμπει διά της απουσίας της και εμφανίζεται (αγγίζοντας το... θράσος) στις πιο... αψυχολόγητες περιστάσεις. «Ζούσα στην πλατεία Κουμουνδούρου,ακριβώς πάνω από την γκαλερί που διατηρώ. Είχα καλέσει περισσότερες από 50 φορές την Αστυνομία για κάθε λογής καταγγελίες:ναρκωτικά, πορνεία, ληστείες, μαχαιρώματα. Ποτέ δεν εμφανίστηκε ούτε ένας αστυνομικός» λέει στο «Βήμα» ο κ. Ανδρέας Μελάς, ιδιοκτήτης της γκαλερί «ΑΡΜ».

Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξή του όταν τη μοναδική νύχτα που οργάνωσε πάρτι στο σπίτι του εμφανίστηκαν... τέσσερα περιπολικά με την αιτιολογία ότι η μουσική ήταν δυνατή! «Ενιωσα ότι με εμπαίζουν, εμένα και όλους όσους υποφέρουμε καθημερινά. Εχασα τον έλεγχο και άρχισα να φωνάζω. Ως αποτέλεσμα συνελήφθην και μεταφέρθηκα με χειροπέδες στο Αυτόφωρο!» διηγείται ο ίδιος. Πέρασε τη νύχτα στο κρατητήριο και η υπόθεσή του ακόμη εκκρεμεί. «Αντιλαμβάνομαι ότι οι αστυνομικοί έκαναν απλώς τη δουλειά τους. Η οργή μουόμως δεν στρεφόταν προς αυτούςαλλά προς την πολιτική ηγεσία που μας χλευάζει με τη στάση της» καταλήγει.

Κάτοικοι κέντρου, οι κυρίες Αννα Βαγενά (αριστερά) και Λίνα Νικολακοπούλου μιλούν για την εμπειρία τους, μερικά χρόνια αφότου αποφάσισαν να επιστρέψουν στην καρδιά της Αθήνας

Κι αν η ιστορία του κ. Μελά εκπλήσσει, η συνομιλία με κατοίκους, γνωστούς από τη δουλειά τους, πολλές φορές σοκάρει. Η στιχουργός, κυρία Λίνα Νικολακοπούλου , μετακόμισε στον Κεραμεικό το 1998. «Ενιωθα τόσο ασφαλής που έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου στις δύο τα χαράματα!» θυμάται σήμερα για τα πρώτα χρόνια της στην περιοχή. «Σήμερα νιώθω διαρκώς ότι βρίσκομαι υπό απειλή. Εχω πέσει δύο φορές θύμα ληστείας στη Σοφοκλέους και από τον τρόμο που βίωσα έχω να περάσω έξι μήνες από εκεί. Μας αναγκάζουν να ζούμε σαν φυγάδες, να εφευρίσκουμε τρόπους να έχουμε κρυμμένα στα ρούχα μας τα λεφτά, το κινητό χωμένο στις τσέπες, να μη φοράμε ρούχα που προκαλούν» λέει εμφανώς τρομοκρατημένη. «Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον Κεραμεικό. Το πατρικό μου βρίσκεται στον Αγιο Παντελεήμονα και όσο ζούσε η μητέρα μου έτρεμα στην ιδέα ότι δεν θα έχει επιστρέψει σπίτι πριν από τις... έξι το απόγευμα. Εκεί ληστές έσυραν στενή μου φίλη από τον λαιμό προσπαθώντας να της κλέψουν την τσάντα και παρά τρίχα γλίτωσε τη ζωή της». Για την ηθοποιό, κυρία Αννα Βαγενά , η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της καταγγελίας για όσα συμβαίνουν από τους «κατακτητές» του κέντρου και της απουσίας της Πολιτείας. «Επιλέξαμε το Μεταξουργείο ως βάση για το θέατρο, το σπίτι μας, αλλά και για τη ζωή μας, γιατί πιστεύαμε στην ομορφιά και στην αξία του αθηναϊκού κέντρου» λέει στο «Βήμα». «Ωστόσο η κατάσταση βαίνει απ΄ το κακό στο χειρότερο διότι η πολιτεία μάς έχει εγκαταλείψει» . Για τη γνωστή ηθοποιό «το κέντρο έχει μετατραπεί σε ένα χωνευτήρι που υποδέχεται παράνομους μετανάστες και τοξικομανείς και τους μετατρέπει σε λεία για κάθε είδους κυκλώματα που δρουν στα σοκάκια του. Ελλείψει κρατικής πρόνοιας, όλοι αυτοί μένουν αβοήθητοι και ζουν υπό άθλιες συνθήκες, με αποτέλεσμα να απορροφώνται στην παραβατικότητα». Τονίζει όμως ότι «δεν βρισκόμαστε απέναντί τους αλλά δίπλα τους, τα προβλήματά τους μετατρέπονται σε δικά μας και γι΄ αυτό απαιτούμε όλοι μαζί πολιτική βούληση και έργο».


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=362720&dt=24%2F10%2F2010#ixzz13fGZZnM5