Για να το μάθω έφτασα μέχρι το Γκάζι, ενώ ο ψιλικατζής της γειτονιάς μου μου φώναζε: «Πάρε μαζί σου μια ομπρέλα, κοίτα τι βροχή ρίχνει!» Πραγματικά με μια γόνδολα θα έφτανα πιο γρήγορα στον προορισμό μου. Βρεγμένη μέχρι τις κάλτσες μπήκα στο Bar Theater «SWING» και παρήγγειλα-μεταξύ μας- Metaxa!
Πηγή: “Glam”
Tί έμαθα από τη παράσταση του Ιάκωβου Μυλωνά; Δύο πράγματα: Πρώτον: για όλα φταίει η Ελληνίδα μάνα και δεύτερον: δεν χρειάζονται πολλά λεφτά για να «ανέβει» μια καλή παράσταση, απαραίτητο συστατικό είναι να έχεις τρέλα και οι τρεις πρωταγωνιστές διαθέτουν άφθονη(να φάνε κι οι κότες δηλαδή) . Το έργο «Πώς να έχετε έναν άντρα του χεριού σας;» μας δείχνει σε απλά ελληνικά ότι πίσω από έναν άντρα κρύβεται πάντα μια γυναίκα. Η μητέρα του, οι αγαπημένες του, η σύζυγός του. Γιατί πάντα θέλουν να τον έχουν του χεριού τους. Τα καταφέρνουν; Υπάρχουν τρόποι για να έχετε έναν άντρα του χεριού σας;
Ιάκωβος Μυλωνάς
«Οι άντρες που βλέπουμε εκεί έξω και οι γυναίκες τους «στολίζουν» με διάφορα κοσμητικά επίθετα δεν ήρθαν από τον Άρη. Γυναίκες τους μεγάλωσαν!»
Μετά το τέλος της παράστασης του ζητάω να μου πεί πώς του ήρθε να γράψει ένα τόσο «κουλό» έργο. «Είχα ακόμη ένα χωρισμό με την ίδια γκόμενα μετά από πολλές φορές, που χωρίζαμε και ήθελα να της πω πώς να έχει έναν άντρα του χεριού της. Επειδή δεν τα κατάφερνα στη πραγματική ζωή άρχισα να γράφω. Ήταν μια σχέση που κράτησε τέσσερα χρόνια και είχε μέσα σαρανταπέντε χωρισμούς » λέει, πίνει μια γερή γουλιά από το ποτό του και μου εξομολογείται ότι η συγκεκριμένη γκόμενα δεν έχει έρθει να δει το έργο, γιατί πολύ απλά χώρισαν πριν από χρόνια, Απογοητεύομαι!
Τέλως πάντων, τον ρωτάω τι πρέπει να κάνω για να έχω έναν άντρα του χεριού μου: «Το έργο θέλει να μας πει ότι για να έχει μια γυναίκα έναν άντρα του χεριού της πρέπει να τον καταλάβει. Αυτοί οι άντρες που βλέπουμε εκεί έξω και οι γυναίκες τους «στολίζουν» με διάφορα κοσμητικά επίθετα δεν ήρθαν από τον Άρη. Γυναίκες τους μεγάλωσαν, άρα όταν μια γυναίκα μας «στολίσει» την επόμενη φορά να σκεφτεί ότι μια από αυτές μας μεγάλωσε.»
«Ναι, αλλά το έργο είναι βγαλμένο από τη ζωή;» ξαναρωτάω για να πάρω πληρωμένη απάντηση: «Ο Δημητράκης που υποδύομαι αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών. Είναι το αγόρι που γίνεται άντρας κουβαλώντας όλα τα ταμπού και τις «υστερίες» των γονιών του και κυρίως της μητέρας του κι αργότερα των φιλενάδων του Τον παρακολουθούμε να ωριμάζει κυνηγώντας τη σεξουαλική του επιβεβαίωση και ψάχνοντας τη γυναίκα της ζωής του, λες και απαγορεύεται να είναι δύο οι γυναίκες της ζωής του ή και τρείς μπορώ να σου πω. Και πλησιάζει λοιπόν στα δεύτερα - άντα όπου ορθώνεται μπροστά του απειλητικό το τεράστιο δίλημμα: Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί; Εδώ ολόκληρος Σαίξπηρ τα … έπαιξε με το δίλημμα της ζωής να μην τα «παίξει»ο Δημητράκης; Κι είναι και η Εύα που τον περιμένει στην γωνία. Το δαγκώνεις ή δεν το δαγκώνεις το μήλο;»
Χριστίνα Πομόνη
«Στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις, ειδικά όταν αγαπάς»
«Τελικά υπάρχουν άντρες: Kι αν υπάρχουν και δεν τους πάτησε το τρένο γιατί δεν μας καταλαβαίνουνε;» Zήταω κι εγώ μια απάντηση από τη «κυρία» της παράστασης: «Παίζεις το αιώνιο θηλυκό στη παράσταση. Οι γυναίκες αυτές έχουν κοινά σημεία;» H Χριστίνα Πομόνη, απ’ ότι φαίνεται το έχει «ψάξει» καλά το θέμα και μου λέει: «Για να καταλάβεις έναν άντρα πρέπει να γνωρίσεις τη γνωστή Ελληνίδα μάνα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι όλες ίδιες. Η Ελληνίδα μάνα πολλές φορές θα πει στο γιο της: “Aγόρι μου εσύ δεν είσαι για να κάνεις δουλειές.» Μετά μεγαλώνουν οι άντρες φτάνουν σε μια ηλικία που γνωρίζουν μια κοπέλα, κάνουν μια σχέση και εκεί είναι δεν κουνάν το χέρι τους, δεν κάνουνε δουλειές και λες εσύ «Tί γίνεται; Γιατί δεν κουνάς λίγο το χεράκι σου;”; Την ξαναρωτάω κάτι που απασχολεί όλες τις γυναίκες στις παρέες τους: “Γίνεται να έχω το πάνω χέρι στη σχέση μου;” Γελάει.. «Όσο για το πάνω και κάτω χέρι σε μια σχέση, μπορεί στο έργο η κωμωδία να επιβάλλει ίσως και την υπερβολή για να γελάσουμε και να γέρνει υπέρ των γυναικών αλλά ας μην ξεχνάμε πως στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις, ειδικά όταν αγαπάς…»
«Θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει στη μαμά μου όταν εκείνη μου έλεγε να μαζέψω το δωμάτιο μου: « Aστο παιδί ήσυχο!»
«Γιατί τα βάζετε με την ελληνίδα μάνα;» τον ρωτάω και του κουνάω το δάχτυλο σαν άλλη Ελένη Λουκά για να μου δώσει μια σαφή απάντηση. Δεν μάσάει, μου απαντάει πολύ cool: «Σατιρίζουμε την ελληνική οικογένεια γιατί ειδικά πριν κάποια χρόνια τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα. Ο γιος πρέπει να έχει πολλές γκόμενες σε αντίθεση με τη κόρη η οποία πρέπει να έχει έναν-και πολύ της είναι-. Ο άντρας δεν πρέπει να κάνει δουλειές. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει στη μαμά μου όταν εκείνη μου έλεγε να μαζέψω το δωμάτιο μου: « Aστο παιδί ήσυχο!» Κάτι τέτοια σατιρίζουμε εδώ πέρα. Ένας από τους πολλούς ρόλους που παίζω στη παράσταση είναι το θείο του Δημητράκη ο οποίος του δίνει συμβουλές. Του λέει παραδείγματος χάριν ότι με το τσουτσούνι του θα σώσει τον κόσμο και να το φυλάει σαν κόρη οφθαλμού και άλλα τέτοια…Κάνω ακόμη το ρόλο της χαροκαμένης μάνας που δεν θέλει ο γιος της να παντρευτεί καμία γιατί καμια δεν είναι αρκετά καλή για το γιό της.»
Info:
Bar Theater «SWING», Ευμολπίδων και Ιάκχου, Γκάζι
Πρωταγωνιστούν: Ιάκωβος Μυλωνάς, Χριστίνα Πομόνη και ο Ορέστης Τρίκας.
Σκηνοθεσία – Μουσική Επιμέλεια Ιάκωβος Μυλωνάς Χορογραφίες Ντορίνα Καλεθριανού
Σκηνικά- κοστούμια Μάγδα Καλορίτη
Διευθυντής Φωτογραφίας Αντρέας Κοζακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου